klik hier voor de lijst van alle titels. Klik op de titel als je het hele nieuwsverhaal wilt zien.
Terug naar de lijst van alle titels

Afgelopen vrijdag hebben we Kub-examens gehouden. Het waren mooie kub-examens: de examencommissie was tevreden! Iedereen heeft duidelijk vooruitgang geboekt.

Een paar mensen hebben zelfs zoveel vooruitgang geboekt dat ze een dubbel examen hebben gedaan en behaald! Een mooi resultaat. Hieronder de uitslag op een rijtje. Een plusje (+) achter de behaalde graad betekent dat de kandidaat een slip heeft overgeslagen.

Ik heb bij sommige mensen wat tips gegeven aan het einde; neem deze ter harte en probeer er aan te werken.

Vanaf volgende seizoen gaan we op vrijdagavond trainen in de sportzaal bij basisschool “de Vlinder” omdat Den Oord afgebroken wordt.

Hieronder de uitslag op een rijtje. Een plusje (+) achter de behaalde graad betekent dat de kandidaat een slip heeft overgeslagen. Alle geslaagden, gefeliciteerd.

Voor de mensen die er volgende week niet bij zijn: prettige vakantie en tot volgend seizoen in “de Vlinder”.

Afgelopen zondag hebben Tobias en Isabelle samen met nog negen andere kandidaten examen gedaan voor hun eerste Dan (zwarte band). Voor de dangraad commissie traden ook nog twee kandidaten aan voor de tweede Dan en een voor de derde.

De voorzitter van deze international examencommissie, Karel van Orsouw (9-de Dan, voorzitter UTI), sprak lovende woorden over het gehele niveau van het examen. De commissieleden vonden dat dat bijzonder hoog was. Dhr. van Orsouw werd terzijde gestaan door Gary Brady (7-de Dan van UTI Wales) en Marcel Hertogs (5-de Dan, UTI Nederland). Er waren extra lovende woorden voor Isabelle “een opvallend mooi strak examen”, “een van de betere kandidaten uit een toch al sterke groep”, “de zenuwen waren nergens voor nodig geweest” aldus dhr. van Orsouw. Tobias werd geprezen als een groot talent waar veel van verwacht mag worden in de toekomst. Kortom Tobias en Isabelle zijn met glans geslaagd. Mijn gelukwensen.

De andere kandidaten waren overigens ook geslaagd. Dat is niet zo verwonderlijk. De examens zijn aan het eind van een trainingsweekend en de examencommissie had voorafgaand aan het “officiële” examen de kandidaten al zo'n tien uur intensief aan het werk gezien. Ze wist dus op het “moment suprême” al precies wat voor “vlees ze in de kuip” had. Zwakke kandidaten zouden al eerder opgemerkt zijn en voor het echte examen geweigerd zijn.

Isabelle hield haar zenuwen keurig onder bedwang. Afgezien van een twee-staps-serie, die wat rommelig opgang kwam, liep alles van een leien dakje. Dat ze toch zenuwachtig was bleek na afloop: ze wist niets meer van haar examen. Enfin, we herhalen in onze trainingen niet voor niets zo vaak. De bedoeling is dat alles als het ware vanzelf gaat. Soms blijkt dat dus goed te lukken. Dat automatiseren doen we overigens niet zozeer vanwege een examen, maar om voorbereid te zijn op een gevecht. Dan is het namelijk niet handig om uit zenuwen verkeerde dingen te doen. Misschien is een examen een moderne vorm van een serieus gevecht.

Na afloop van de breektesten liepen sommige kandidaten een beetje moeilijk. Zo niet Tobias en Isabelle. Zij voerden de breektesten strak uit en braken de planken soepel. Tobias maakte indruk op de examencommissie door om een extra plank te vragen voor zijn handtechniek: “haal maar een plank weg voor mijn voettechniek”. Dat werd gewaardeerd: hij kreeg een extra plank voor de handtechniek ... en een voor de voettechniek.

Onze club heeft nu 11 dangraadhouders met in het totaal 22 dangraden. Een zeer respectabel aantal voor een kleine club als de onze.

We hebben klein clubje. De verschillen in lengte, gewicht, en niveau tussen de leden zijn groot. Dat is geen ideale basis voor een clubcompetitie. Toch was onze competietieavond gisteren (vrijdag 23 maart 2012) geslaagd. Iedereen, deelnemers en jury, hadden het duidelijk naar hun zin. “Dat was leuk, ik heb mij prima geammuseerd” hoorde je na afloop van verschillende kanten.

De deelnemers begrepen dat het voor de jury moeilijk was om correcte beslissingen te nemen, maar waren van de goede bedoelingen overtuigd, de jury besefte dat de verschillen tussen tegenstanders groot waren en probeerde zo fair mogelijk iedere deelnemer op eigen niveau te beoordelen. Zo zag je een zwarte bander een hoge tul zeer strak lopen en toch verliezen van een beginner omdat de beginner op zijn/haar niveau het beter deed.

Breektesten werden, net als tuls, beoordeeld op uitvoering gerelateerd aan Taekwondo-niveau (graduatie). Dus niet op de dikte van het plankje dat gebroken werd. Bij breektesten werd ook gekeken naar originaliteit. Zo konden we een achterwaarts salto van Tobias bewonderen. Zeer indrukwekkend. Toch verloor(!) Tobias: hij brak het plankje met zijn hoofd en niet, zoals hij aangekondigd had, met een traptechniek. (Misschien was dat maar beter ook: bij een vorige gelegenheid had hij zijn voet lelijk bezeerd.)

Bij sparren wordt een objectief criterium gehanteerd. Treffers worden gehonoreerd met punten. Een stoot op het lichaam levert bijvoorbeeld een punt op, terwijl een succesvolle gesprongen trap naar het hoofd drie punten waard is. Toch is "objectief" ook hier relatief en is de jury-inbreng nog steeds groot: niet altijd is alles goed zichtbaar ook al lopen er meerdere juryleden aan de rand van het veld. Bovendien is het soms niet duidelijk of een techniek echt door de verdediging gekomen is, of worden technieken door de twee vechters min of meer gelijktijdig geplaatst.

Voor het sparen waren er drie klassen om de grootste verschillen tussen gewicht, en niveau een beetje op te vangen. Maar misschien is het toch een goed idee om bij een volgende gelegenheid een suggestie van een van de aanwezigen te volgen en net als bij Golven en het Go spel een handicap aan iedere deelnemer toe te kennen (bijvoorbeeld, per vijf kilo gewichtsverschil krijgt de lichtere 1 punt voorsprong, per vier graduaties krijgt de lager gegradueerde 1 punt voorsprong).

De uitslag

De laatste vrijdag voor de kerstvakantie zijn altijd de kubgraadexamens. Dit jaar was dat wel erg dicht voor Kerst. Bij de ouderen lieten er nogal wat mensen verstek gaan. Het viel blijkbaar niet mee om de boom tijdig opgetuigd te krijgen. Bij de jeugd had het echter geen gevolgen: opkomst en enthousiasme waren als vanouds.

Als vanouds waren ook de zenuwen. De voorzitter van de examencommissie liet weten dat de commissie zich daar bewust van was en dat ze zelfs bewust probeerde de spanning een beetje extra op te voeren. Dat scheen te horen bij vechtsporten. In een echt gevecht (de woorden van de voorzitter) is de spanning ook groot en moet je desondanks op top niveau presteren.

Het niveau was weer bijzonder hoog. Voor Isabelle en Tobias was dit het laatste examen bij de club: hun volgende examen is voor zwarte band, en dat zullen ze moeten afleggen voor een Dangraad commissie van de bond. De stof die ze voor afgelopen examen moesten beheersen is overigens exact gelijk aan de stof voor het zwarte band examen. Nu hadden ze dus een generale repetitie. De technieken zaten er goed in. Ze werden goed strak uitgevoerd. Maar in de tuls zat hier en daar een haperinkje (de bekende zenuwen) en over sommige partneroefeningen moest nog te lang worden nagedacht. De examencommissie had het over Leerdammer kaas, refererend naar de leuze “de lekkerste kaas tussen de gaten”. Er zaten hier en daar wat ‘gaatjes’ in de oefeningen, maar de rest was geweldig. Enfin, ze hebben nog een half jaar om ook die laatste oneffenheden er uit te trainen.

Tobias en Isabelle moesten tegen twee tegenstanders tegelijktijd sparren. Tobias liet duidelijk zien dat Taekwon-Do leuker is als je denkt: door handig te draaien zorgde hij ervoor dat zijn tegenstanders van hem uit gezien achter elkaar bleven staan. Slim: zo had hij in feite maar met een tegenstander te maken.

Hieronder de uitslag op een rijtje. Een plusje (+) achter de behaalde graad betekent dat de kandidaat een slip heeft overgeslagen. Alle geslaagden, gefeliciteerd.
De foto van alle geslaagden jeugd met hun leraren is geleverd door Sjoer Bergervoet (dank).

Vrijdag 4 november hadden we een competitieavond. Er waren eerste prijzen te halen in de catagorien ‘Sparren Junioren, Senioren’, ‘Sparren jeugd II’ en ‘Tuls iedereen’. In februari zullen we weer een competitieavond organiseren. Door de uitslag van die avond te combineren met die van 4 november krijgen we een clubkampioen van het seizoen 2011-2012.

Het was bijzonder leuk om het enthousiasme bij iedereen te zien. Het enthousiasme spat ook af van de foto's die Nico en Bart gemaakt hebben. Bart heeft een aantal mooie close-ups (portretten). Je kunt de foto's vinden onder Club in Actie. Jammer dat er op deze vrijdagavond niet genoeg deelnemers waren in de catagorie Sparren Gevorderden. Voor mensen uit deze catagorie zullen we de wedstrijden op een later moment houden.

Lotje was erg succesvol: ze heeft zowel bij het sparren als bij de tuls gelopen. Mijn complementen: goed werk. Om bij de tuls te winnen was extra lastig: er was maar een poule waarin iedereen mee streed. Dus veel concurentie. Extra knap om toch te winnen. Nog knapper als je bedenkt dat Lotje pas een paar maanden in de Jeugd II groep zit.

Uiteraard brengt de juri bij de beoordeling van tuls, net zoals bij turnwedstrijden, een “moeilijkheidsfactor” in rekening. Deze factor is afhankelijke van degene die de tul loopt. Voor een beginneling die de tweede tul loopt is deze factor hoog, terwijl voor een blauwe bander de factor voor de tweede tul juist bijzonder laag ligt. Sommige kandidaten verspeelden hierdoor hun kansen. Ze hadden er voor gekozen om een voor-hun-nivo lage tul te lopen. Ze liepen de tul welliswaar lekker strak en soepel -dat was precies waarom ze voor de tul gekozen hadden- maar de waardering was toch laag.