De elektronische Taekrant, seizoen 2012-2013


klik hier voor de lijst van alle titels. Klik op de titel als je het hele nieuwsverhaal wilt zien.
Terug naar de lijst van alle titels

Afgelopen zondag, 7 juli 2013, mocht ik, samen met Marcel Hertogs, het diploma 6-de Dan in ontvangst nemen uit handen van grootmeester Karel van Orsouw (9-de Dan). Bij dezelfde gelegenheid behaalde Khalid Kassem de 5-de Dan en Jeroen Knijff en Maneita Janssens de 4-de.

Voor de 5-de Dan moet je al alle stof beheersen die we in ons lesmateriaal hebben en moet je weten waar alle technieken en combinaties van technieken voor dienen. Voor de 6-de Dan is er wat dat betreft niets nieuws. Uiteraard moet je dan wel alles veel vanzelfsprekender kunnen uitvoeren dan voor de 5-de Dan: dat zit in het ‘do’ aspect van Taekwon-do en wordt in feite voor alle graduaties gehanteerd (voorgaande stof moet er soepeler inzitten). Als extra moet je voor de 6-de Dan een compleet verhaal kunnen vertellen, kunnen uitleggen hoe oefeningen in verschillende tuls gerelateerd zijn en moet je je verhaal geïnspireerd kunnen illustreren (voordoen) met (zelfbedachte) partneroefeningen. Dat hebben Marcel en ik allemaal gedaan. Alleen beseften we niet dat we geëxamineerd werden: we waren blijkbaar tijdens het trainingsweekend een week geleden stiekum geobserveerd door een examencommissie bestaande uit de top van onze bond, Karel van Orsouw (president van de UTI), Garry Brady (UTI Wales, 7-de Dan), Niall O'Keeffe (UTI Ireland, 6-de Dan). Tijdens het trainingsweekend hebben we allebei verschillende groepen van hoog gegradueerde taekwondokas een weekend lang (nou ja, drie trainingen van drie uur elk) beziggehouden en onze leerlingen en de commissie waren blijkbaar zeer tevreden over onze lessen.

Voor een dan-graad moet je intensief trainen. De taekwondo-wereld hanteert daarvoor de volgende vuistregel. Voor de eerste Dan staat een trainingstijd van 5 jaar, voor de tweede Dan moet je daarna 2 jaar trainen, de 3-de Dan vergt vervolgens 3 jaar, de 4-de 4 jaar, etc.. Deze trainingstijd geeft volgens mij aardig de ‘zwaarte’ van een dangraad aan. Voor een 6-de Dan staat dus 5+2+3+4+5+6=25 jaar trainen. In mijn geval klopt dat aardig. Ik ben in 1984 met Taekwon-do begonnen bij onze vereniging Taekyon Houten die toen net door Henny Thijssen opgericht was. In 1989 heb ik mijn eerste Dan gehaald, in 1991 mijn tweede. Daarna kwam de klad erin totdat Jan-Willem mij in 1998 er van overtuigde dat ik moest gaan trainen voor de derde Dan: “de examenstof is leuk en uitdagend en je kunt het best” aldus Jan-Willem. Hij had gelijk en met wat hulp (extra trainingen) en begeleiding van hem heb ik de 3-de Dan gehaald. Enfin, dat was 15 (=4+5+6) jaar geleden en ik ben hem er nog zeer dankbaar voor. Ook voor de verdere talloze trainingen samen.

Sinds 1998 train ik regelmatig bij Karel en sinds een jaar of 8 gebeurt dat samen met Marcel bij Karel thuis. Dat is altijd zeer leerzaam en inspirerend. Geweldig.

De opkomst bij junioren/senioren had groter kunnen zijn. Deels had de examencommissie dat aan zichzelf te danken. Ze had de vorige week de kandidaten geïnspecteerd en toegesproken. Sommige taekwondoka's hadden ondanks een positief verdict van de commissie besloten om hun examen uit te stellen tot Kerst om dan iedereen te imponeren en een dubbele graad te halen. Dat siert ze. Het is belangrijk dat je met een goed gevoel slaagd. Maar je hoeft ook niet te overdrijven: een examen voor een kleurband is geen examen voor zwart. Het belooft in ieder geval wat voor Kerst.

De jeugd was wel massaal aanwezig en goed gemotiveerd. Altijd leuk om te zien. In Frank's groep regende het dubbele graduaties, tot verrassing van sommige, maar dik verdiend. Maar ook de taekwonoka's van de andere groepen presteerde goed.

Het was ook fijn om te zien dat het publiek onze nieuwe stek ‘De Vlinder’ massaal had weten te vinden. Onze voorzitter heette ook hen welkom en had een stichtend woordje. Hij liet weten dat de club een nieuw huurcontract had ondertekent waarin de Gemeente de verantwoordelijkheid bij de vereniging legt om de buitenschoenen buiten te houden, d.w.z, geen schoenen aan in de zaal. Dat spreekt ons wel aan. Je wilt niet met blote voeten door zand, modder of .... Het echte vervelende is echter dat de Gemeente de club een boete kan opleggen tot een paar honderd euro per overtreding. Dat zal wel in de catagorie ‘de soep wordt heter opgediend dan gegeten’ vallen (we mogen ook geen muziek maken: op de teadag zijn we dus met de Capoeira sessie zwaar in overtreding geweest. Misschien dat we kunnen betogen dat we niet muzikaal zijn en dat het per ongeluk als muziek klonk). “Maar misschien toch verstandig om die schoenen maar uit doen, wel zo hygiënisch”, aldus de voorzitter.

Tijdens het examen en vooral na afloop werden er flink wat foto's geschoten. Fred Fijn heeft een paar leuke groepsfoto's gestuurd. Maar als anderen ook foto's gemaakt hebben die ze zouden willen delen met ons dan zouden we daar zeer blij mee zijn: stuur ze naar de club (info@taekyonhouten.nl) voor op de site.

Hieronder de uitslag op een rijtje. Een enkeling had al op een eerdere datum examen gedaan. Hij staat ook op de lijst. Het ziet er naar uit dat we met kerst een nieuwe zwarte bander erbij hebben. Een plusje (+) achter de behaalde graad betekent dat de kandidaat een slip heeft overgeslagen. Alle geslaagden, gefeliciteerd.
De foto van alle geslaagden jeugd2/junioren/senioren met leraren is geleverd door Fred Fijn (dank).

Junioren en senioren

Tycho Van Sandwijk   1-ste kub
Natasja Deshayes   3-de kub
Bart Klijsen   6-de kub
Heiko Baan   6-de kub
Dominique Brand   8-ste kub
Kasper Lenten   8-ste kub
Sam Minh Ly   8-ste kub

Jeugd 2

Tygo Min-Chin Fijn   groene b rode sl +
Charlotte Meijnders   gele b zwarte sl +
Danny Nguyen   gele b zwarte sl +
Lotje van Nimwegen   gele b zwarte sl
Erik Meijer   gele b rode sl
Saar Boter   gele b blauwe sl
Arwin Girdharie   gele b
Joep van Nimwegen   gele b
Denise Van Eijsden   witte b rode sl +
Luna Georgiou   witte b groene sl +
Remco van Eijsden   witte b groene sl +

Jeugd 1

Dawoed Elazzati   gele b
Chris Vermeule   witte b zwarte sl +
Sanjay de Haas   witte b zwarte sl
Jimmy Roth   witte b rode sl
Milan Bartels   witte b rode sl
Menno Smit   witte b blauwe sl
Olaf De Klein   witte b blauwe sl
Bridget Golverdingen   witte b groene sl +
Jelle Van buren   witte b groene sl
Cedric van den Berg   witte b gele sl
Dianne van den Berg   witte b gele sl
Isabel Molenaar   witte b gele sl
Mads Herman   witte b gele sl
Lars de Vries   witte b gele sl

De taedag zaterdag juni 15 was een groot succes. Erik had een mooi programma van drie onderdelen in elkaar geknutseld.

’s Ochtends waren we op Fort Vechten, een perfect locatie voor buitenactiviteiten. ’s middags waren we binnen. Normaal worden we getroffen door de wet van Murphy: gaan we naar buiten dan gaat het regenen, gaan we naar binnen dan wordt het bloedheet. Met deze combinatie, zo was het idee, zouden we waarschijnlijk in iedere geval een dagdeel goed zitten.

Wat Murphy er ook van dacht, het fortendeel was leuk. Onder leiding van een marinier in ruste mocht iedereen drie keer aan een touwtje bungelen. Deze activiteiten werd verkocht als “managerscursus”. Het was mij niet zo duidelijk welke managersskills hierbij aangesproken werden. Wellicht geduld leren betrachten: we stonden twee uur in de rij voor, alles bij elkaar, 1 minuut actie. Geld verdienen? Dat gebeurde zeker: Erik had een schappelijk prijsje bedongen van 5 euro per activiteit per persoon. We moesten dan wel onze eigen bolletjes meebrengen en binnen opeten. Erkende managers waren volgens Erik veel meer kwijt. Ik dacht dat de bedoeling was van managen om winst te maken en niet om geld kwijt te raken, maar wellicht heb ik het niet goed begrepen. Of was het leren te vertrouwen op anderen? Onze mede-taedagers moesten ons bij één activiteit langzaam aan een touwtje in een zwart gat laten zaken. Spannend, dat wel, maar een skill die, lijkt mij, alleen interessant is voor bankiers. Hoe het ook zij, het was duidelijk dat (bijna) iedereen van ons over managersskills beschikt en zelfs in veel ruimere mate dan voorzien. Voor sommige was het niet spannend genoeg: zij gingen kop voor of namen ook nog een duik in de slotgracht.

’s middags konden we nogmaals zien hoe listig het programma in elkaar zat: we gingen boogschieten. Er stonden vier blazoenen voor ons klaar (boogschieters bleken blazoen te zeggen tegen roos. Misschien omdat rozen iets anders suggereert). Met een dikke dertig deelnemers was het duidelijk dat de skill “geduld” weer aangesproken zou moeten worden, wat minder dan in ochtend programma, maar toch. En dat lukte verrassend goed. We hadden toch niet voor niets geoefend.
In het begin hadden nog niet alle pijlen door wat het doel was, maar in het afsluitend wedstrijdje, na zo'n zes rondjes oefenen, werd al behoorlijk gescoord. Bij een volgende taedag kunnen de blazoenen wel wat verder weg. De pijlen gingen moeiteloos door het 30 cm dikke harde schuim dat achter de blazoenen was bevestigd. Bijzonder indrukwekkend en het maakte overtuigend duidelijk waarom iedereen achter de lijn moest blijven.

Bij het derde en laatste onderdeel konden we pas echt helemaal los: we moesten salto’s achterover en zijwaarts maken, althans dat was het uiteindelijk doel, maar wat minder (een radslag) mocht gelukkig ook wel. Capoeira is een 19de eeuwse kruising tussen Taekyon en Breakdance met een muzikale omlijsting. Taekyon, in de vorm van diverse cirkeltrappen en worpen, ging ons vlotjes af [was generaal Choi niet de eerste Koreaan die in Brazilië geweest was?], de rest leverde wat meer problemen, althans voor de meeste van ons.
In het theoretisch deel van de les kregen we te horen dat Capoeira een uitvinding was van Braziliaanse slaven. Ze oefenden daarmee om hun vrijheid te kunnen bevechten. Dat deden ze zo, dat ze moeiteloos konden doen alsof ze aan het dansen waren mocht hun baas komen kijken. Hoe ze dan de messen aan hun enkels konden goedpraten werd niet helemaal duidelijk. Enfin, die messen waren in de moderne variant geschrapt.
Het praktisch deel begon gelijk spectaculair: op diverse manieren moesten we onze partner (in martial arts) naar de overkant van de zaal dragen, op de schouder, op de rug, in de armen, etc. Daarna kwamen de salto’s/radslagen (naar keuze) aan de beurt en werd het ons duidelijke waarom het nuttig is om een staartje te hebben (dat maakt het wat comfortabeler om op je hoofd te staan). We kregen alle aspecten van Capoeira te zien en te voelen inclusief de muzikale omlijsting. Knap om dat op zo'n boeiende manier in anderhalf uur te kunnen brengen.
Voor het muzikale deel kreeg onze voorzitter een ding-dong ding in handen gedrukt van de lokale Braziliaanse oerwoud Gamma. Bart mocht zich botvieren op een geavanceerd westers percussie instrument. Dat ging hem goed af, althans hij werd niet gecorrigeerd. Onze voorzitter werd uitgelegd dat het ritme dom-ding-dom moest zijn en niet ding-ding-dong of zoiets. De heren waren trots. Pas later begrepen ze dat het een truck was om hen van de vloer te houden. De instructeur bediende zelf een wat ingewikkelder snaarinstrument (van dezelfde Gamma). De instrumentale begeleiding moest uiteindelijk nog vocaal ondersteunt worden. De tekst was basaal (“ja,ja,ja”, maar dan op z'n Spaans), maar bleek toch lastiger dan het zo lijkt. Of was men eerst bang verzeilt geraakt te zijn in een commercial voor een bekende frisdrank? Onder dit muzikaal geweld mocht telkens een koppeltje z’n Capoeira vaardigheden vertonen: cirkeltrappen, wegduiken, schouder- en rugworpen, etc., dat alles op het ritme van de opzwepende muziek binnen een cirkeltje van een paar meter. Alle koppeltjes deden het geweldig, maar sommige sprongen er echt uit (figuurlijk dan), alsof ze het al jaren deden. Natuurtalent? Of jarenlange oefening (van Taekwondo, breakdancen, streetrunnen)?
Pas de volgende dag bleek hoe vermoeiend Capoeira geweest was. Het zal toch geen uitvinding geweest zijn van de bazen om hun slaven in conditie te houden?

Het was een zeer geslaagde dag, met een evenwichtig programma, leuke clinics, goede instructeurs, volop koek en zopie en een gezelschap dat het duidelijk naar zijn zin had. Lof voor de organisatie.

Afgelopen zondag (7 april 2013) hebben vijf vertegenwoordigers en ikzelf als coach deelgenomen aan het Taekyon Open. Het toernooi was georganiseerd door Taekyon Berghem en werd gehouden in Oss.

In alle vroegte vertrokken we om half acht uit Houten op weg naar Oss om daar veertig minuten later aan te komen. Het toernooi startte om negen uur. Dit betekende helaas niet dat iemand een van onze deelnemers snel aan de beurt zou zijn. Het lange wachten kon dus beginnen. Het was erg koud in de zaal en het was daardoor moeilijk om onszelf al die tijd warm te houden. Wachten verergerde ook de zenuwen van onze deelnemers. Voor iedereen (behalve Tobias) was dit het eerste echte toernooi. Uiteindelijk was Aniek rond kwart over één als eerste aan de beurt. Het was duidelijk te zien dat ze door de zenuwen iets minder aanvallend sparde dan normaal, maar Aniek hielt dapper vol en kreeg een mooie beker voor haar derde plaats. Ongeveer een half uur later was Sven aan de beurt. We hadden goede hoop voor Sven omdat hij afgelopen vrijdag op de training veel goede dingen liet zien. Helaas kwamen Svens vaardigheden ook niet echt goed uit de verf. Een combinatie van lang wachten en wat zenuwen zorgen er voor dat hij niet zo goed sparde als hij kon en werd tweede in zijn pool. Na een korte middag pauze waren de volwassen deelnemers Tobias Naziha en Bob aan de beurt.

Als eerste was Tobias aan de beurt. Het was ons niet duidelijk gemaakt dat een “tok” (kruisbeschermer) verplicht was. Omdat een tok niet lekker zit besloot Tobias om er geen te dragen. De scheidsrechter verbood dit echter en Tobias mocht zijn tok alsnog aan doen maar hij moest de wedstrijd wel beginnen met één minpunt. De tegenstanders van Tobias waren een stuk langer en erg goed. Tobias is zelf ook niet de minste door zijn snelheid goede timing, counters en gesprongen technieken. Helaas zijn dit vaardigheden die vooral lonen bij het puntstop-systeem en minder bij het doorgaand-systeem. Tobias had zich voor beide ingeschreven maar werd gek genoeg alleen voor het doorgaande systeem ingeschreven. Het leidde tot spannende gevechten waar Tobias vaak net verloor. Uiteindelijk werd hij derde.

Naziha was de volgende die na nu ongeveer zes uur gewacht te hebben eindelijk aan de beurt was. Waar Tobias beter is in het puntstop-systeem is Naziha veel beter in het doorgaande-systeem. Naziha kan goed incasseren en de aanval dan met veel kracht overnemen. Bij puntstop geldt echter dat alleen degene die als eerste een punt maakt het punt krijgt. Waardoor het moeilijk was om van haar sterke punten gebruik te maken. Ondanks dat leidde het tot een nek-aan-nekrace. Waarbij er nog een strafpunt werd gegeven omdat Naziha's tegenstander erg onsportief nog doorging nadat de scheidsrechter het gevecht had gestopt. Tevens werden veel punten niet erkend door de scheidsrechter. Naziha kreeg een beker voor de derde plaats.

Na zes en een half uur te hebben gewacht was Bart als laatste aan de beurt. In de pool van 85kg+ was er echter maar één andere deelnemer waardoor er twee andere pools aan werden toegevoegd. Door een vreemde manier van organiseren kon Bart helaas maar één gevecht strijden. De tegenstander van Bart was lang en erg gespierd. Toch liet Bart zich niet kennen. Zijn tegenstander had de grootste moeite om punten te maken en blesseerde zijn scheen. Helaas verloor Bart en omdat zijn pool zo groot was ging hij als enige zonder trofee naar huis.

Ondanks het lange wachten en hoewel de organisatie door goedbedoelde vrijwilligers soms te wensen overliet, was het een leuke dag waarin we ook veel gelachen en gepraat hebben.

Afgelopen vrijdag, 15 Maart 2013, hebben we onze 1ste competitie avond van 2013 gehouden. Het is een leuke, en voor sommigen inspannende, avond geworden met een aantal verrassende winnaars. Voor diegenen, die nog niet aan een competitie avond hebben deelgenomen: er wordt in 2, soms 3, verschillende poules een aantal Sparring partijen - van 1 minuut - uitgevoerd. Daarna worden er Tuls gelopen; waarna de avond wordt afgesloten met een wedstrijd breektesten. Zowel bij het Sparren, als bij het Tuls lopen, wordt rekening gehouden met je graduatie. In de praktijk betekent dit, dat een "hogere band" met een zgn. handicap ( van 1 of meer minpunten) aan zijn/haar Sparring partij begint.

Voor het Tuls lopen wordt een "hogere band" strenger beoordeeld, waardoor een "lagere band" er geregeld met de winst vandoor gaat.

Bij het Sparren heeft Naziha bij de dames gewonnen. Bij de jeugd is Denise de gelukkige winnares en bij de heren heeft Bart de 1ste prijs behaald.

Tuls lopen. Bij de jeugd heeft Tycho Fijn met algemene stemmen gewonnen: aangezien het jureren altijd subjectief is, wordt het Tuls lopen door minimaal 3 scheidsrechters beoordeeld, die - na afloop - tegelijkertijd hun beoordeling tonen. Bij Tycho wezen alle 3 de stokjes in dezelfde richting. Bij de senioren/junioren heeft Swen de 1ste prijs behaald: Proficiat!

Tenslotte de Breektesten. Hierbij wordt in oplopende moeilijkheid, met een stoot of trap, de breektest uitgevoerd. Mika bleek bij de junioren/senioren de beste; terwijl bij de dames Chrissy zich als beste t(r)oonde.

Gezien de positieve reacties en de grote inzet bij het Sparren is de doelstelling: op een leuke en sportieve wijze met elkaar de strijd aangaan, zeker gerealiseerd. De winnaars krijgen op korte termijn hun "oorkonde" uitgereikt.

We gaan verhuizen! Na Pasen, met ingang van
        vrijdag 5 april 2013
trainen we op de vrijdagavond in Gymzaal De Vlinder, in oostelijk Houten-Zuid tussen de Rietplas en Oosterlaakplas (Beusichemseweg 25 3994 MD Houten is, geloof ik, het correcte adres, maar Overdamspad lijkt mij de zaal beter te localiseren).
Trainingen zijn verder op de gebruikelijke tijden:
    Jeugd I: 18:30-19:30
    Jeugd II: 19:30-20:45
    Junioren en Senioren: 19:30-21:30
Op de dinsdagavond blijven we in de Ridderspoor.

Ik heb begrepen dat sommige mensen erg blij zijn met de verhuizing: lekker dichtbij. Voor anderen is het weer wat verder weg. Maar als je de fiets neemt (of, voor de extra gemotiveerde onder ons, als je holt) dan kan je het ook zien als een extra trainingsmogelijkheid. Als je het echt heel erg vindt, hier is een tip. Langs het Overdamspad (de weg waar de gymzaal aan ligt) zijn nog een flink aantal huizen te koop ;-) . Je hoeft niet gelijk te beslissen: de huizen zijn al een tijdje in de aanbieding.
Heb je geen idee waar “De Vlinder” ligt of hoe je er moet komen: volg de link en vraag Google maps om aanwijzingen. (Google wil dat je je auto aan de voorkant neerzet, terwijl de parkeerruimte aan de achterkant van de school ligt. Enfin, daar kom je wel uit.).

Met enige weemoed nemen we (in ieder geval ik) afscheid van “Den Oord”. Taekyon Houten heeft midden negentiger jaren een paar jaar in de Spil getraind (voor de jongere onder ons: de Spil moest het veld ruimen voor lands grootste grootgrutter). Maar verder waren we, vanaf de oprichting van onze club zo'n dertig jaar geleden, vrijwel iedere week in “Den Oord” te vinden. We zijn nog steeds tevreden over dit sportcomplex. Het verhaal is bekend: de scholen in het centrum lopen leeg en de Gemeente rook geld. Ze dacht (en pretendeert nog steeds te denken) dat ze met de grond waarop den Oord staat en de aanpalende school een prachtige bouwlocatie in handen heeft waar projectontwikkelaars veel geld voor over hebben. Kortom, we moesten uit den Oord weg. Dat dat niet geheel soepel te regelen viel kan je lezen in artikelen in onze “elektronische Taekrant” ( , en ). Voor wie onze perikelen gevolgd heeft: het is de douche ruimte geworden.

Afgelopen vrijdag waren er weer kubgraadexamens. Er waren meer kandidaten dan gebruikelijk ook al had een enkeling niet het risico genomen en dinsdag al examen gedaan: “als de maya's toch gelijk zouden hebben dan had zij toch mooi net op tijd die hogere graad binnen”

De kandidaten presteerden behoorlijk. De examencommissie liet wel weten dat ze het jammer vond dat een aantal mensen onder hun niveau gepresteerd had, dus nog steeds ruim voldoende, maar niet zo flitsend als de commissie van hun verwacht had. Verder merkte de commissie op dat de oude stof er over het algemeen goed in zat en strak gelopen werd, maar dat met name de nieuwe stof er hier en daar wat moeizaam uit kwam en soms zelfs dan ook nog maar alleen dankzij wat soufleerwerk van een partner. Taekwon-Do is beslist leuker en effectiever als je denkt. Het helpt je niveau ontegenzeggelijk flink omhoog. Maar na een tijdje moet je de stof toch zo goed beheersen dat het lijkt alsof het vanzelf gaat, alsof je niet meer denkt. Enfin, wat betreft de nieuwe stof had blijkbaar nog niet iedereen dit stadium bereikt.

Hieronder de uitslag op een rijtje. Een plusje (+) achter de behaalde graad betekent dat de kandidaat een slip heeft overgeslagen. Alle geslaagden, gefeliciteerd.
De foto van alle geslaagden jeugd2/junioren/senioren met leraren is geleverd door Fred Fijn (dank).

Junioren en senioren

Natasja Deshayes   4-de kub
Derek van de Ven   6-de kub
Naziha Barkat   6-de kub +
Swen Karssen   6-de kub +
Heiko Baan   7-de kub
Niek Nieuwenhuisen   7-de kub
Bart Klijsen   7-de kub
Gwendolyn Hoffmann   7-de kub +
Dominique Brand   9-de kub
Hizia Barkat   9-de kub
Sam Minh Ly   9-de kub

Jeugd 2

Tygo Min-Chin Fijn   groene b
Lotje van Nimwegen   gele b rode sl
Charlotte Meijnders   gele b blauwe sl
Danny Nguyen   gele b blauwe sl
Erik Meijer   gele b blauwe sl
Aniek de Bruijn   gele b groene sl
Mika Molenkamp   gele b groene sl
Saar Boter   gele b groene sl
Zohra Salim   gele b
Denise Van Eijsden   witte b groene sl +
Jasper de Vaan   witte b groene sl +

Jeugd 1

Dawoed Elazzati   witte b zwarte sl
Arwin Girdharie   witte b rode sl
Joep van Nimwegen   witte b rode sl
Sanjay de Haas   witte b rode sl
Armin Aljic   witte b blauwe sl
Chris Vermeule   witte b blauwe sl
Jimmy Roth   witte b blauwe sl
Milan Bartels   witte b blauwe sl
Caspar van Egmond   witte b groene sl
Florent Somers   witte b groene sl
Menno Smit   witte b groene sl
Olaf De Klein   witte b groene sl
Shanon Drijfhout   witte b groene sl
Hugo Kuster   witte b gele sl
Jelle Van buren   witte b gele sl

Er gaan veel makke schapen in een hok, maar hoe zit het met bokken en paarden?

Eerder heb ik jullie verteld over onze pogingen om een geschikt alternatief te vinden voor onze trainingslocatie in Sportcomplex Den Oord: zie en : we zitten nog steeds in Den Oord omdat we onze spullen niet kwijt kunnen in De Vlinder.

Een tijdje geleden was ik bij een bijeenkomst waarin een wethouder van onze gemeente zijn plannen om een sluitende begroting te krijgen ontvouwde. Verhogen van de huur van de zalen, en stopzetting van de subsidie aan sportclubs maakten er deel van uit, maar ook verhoging van de bezettingsgraad van de zalen. Ik merkte op dat dat laatste wel eens tegen zou kunnen vallen: het huren van een zaal is een stuk minder aantrekkelijk als je je materiaal niet kwijt kan. Ik kreeg een verbaasd blik en ongeloof nadat ik over onze ervaring verteld had: “dat kan niet. Dit hadden jullie onmiddelijk moeten melden. Hier ga ik iets aan doen” aldus een aanwezige ambtenaar. Later belde ik haar: “ze zou een notitie maken en het inbrengen in een overleg”. Ik begreep dat dat ambtenarentaal is voor “ik maak er werk van”. Na een week of vijf en de nodige telefoontjes en mailtjes (ambtenaar: “probeer een andere zaal”, wij: “horen we dan weer na vijf weken dat er geen plek is voor ons materiaal”, etc.) werden we uitgenodigd op het stadhuis voor een gesprek met de wethouder en een topambtenaar. Of de deur van het stadhuis —hij draait langzaam en stopt onmiddellijk als je er tegen duuwt— een afspiegeling is van de werkwijze binnen? Van de wethouder kregen we te horen dat de opslagruimte bij de gymzalen gebouwd was volgens rijksvoorschrift (uiteraard zo klein mogelijk) en ook gevuld was volgens datzelfde voorschrift (of was dat volgens een later versie ervan?). Kortom er mochten geen matten, bokken en paarden verwijderd worden en voor onze spullen was er geen plek. Dat geldt ook voor andere gymzalen in Houten en iedereen heeft er mee te maken. Helaas. Bij de bouw van nieuwe gymzalen zou men het hok voor de boken en paarden wat royaler bemeten.

Dus wellicht dat we over een jaar of twee in de gymzaal van de nieuw te bouwen Brede School terecht kunnen. Voorlopig werken we aan creatieve manieren om opslagruimte te creëren in De Vlinder: onze kasten in het aanpalend ex-wijkgebouwtje (kan niet als het gebouwtje een niet-gemeentelijke bestemming krijgt); in de doucheruimte van de scheidsrechters (die blijken nooit [daar] te douchen); vragen aan de school om hun kastruimte efficiënter te gebruiken; etc.. We houden jullie op te hoogte.

Afgelopen zondag, 16 december 2012, heeft Sebastiaan Tieleman in Nationaal Sportcentrum Papendal examen gedaan voor de tweede Dan. Met succes. Het was precies twee jaar nadat hij zijn eerste dan gehaald had. Knap werk. Sebastiaan, van harte gefeliciteerd.

De voorzitter van de nationale examencommissie, dhr van Orsouw (IX-de dan) prees Sebastiaan Hij noemde hem een uitstekende taekwondoka.

Sebastiaan was een van de betere kandidaten. De achterwaartse trap waarmee hij door 5 cm hout ging was zelfs een echt whhaaauw-moment.

Sebastiaan “draait” sinds september, sinds Hester met zwangerschap verlof is, de eerste jeugdgroep. Hij wordt daarbij geassisteerd door Michelle Dekker en (om de paar weken) door Sebastiaan van Didden. Gezien het enthousiasme van de kids doet hij dat zeer goed. Mijn complimenten en alle lof. Verder assisteert Sebastiaan zo nu en dan Frank in de tweede jeugdgroep en geeft hij mede les aan de junioren en senioren.

Hester is op 11 december moeder geworden van een tweeling. De dochtertjes heten Kaat en Juul, kloeke namen die aansluiten bij de Hester's gezinstraditie. Of zijn het prinsessennamen Catherina en Juliana?
Hester, Arjen, en jullie zoontjes Siem en Tijn van harte gefeliciteerd.

Op de training van 14 december hebben we een felicitatiekaart laten rouleren. Als Kaat en Juul uit het ziekenhuis zijn zullen we namens de club een kraambezoek brengen (of kan dat alleen als iemand in een kraambed ligt? Wat is overigens een ‘kraam’ of ‘kramen’, als dat een werkwoord is?).

Hester geeft al zeer ruime tijd en zeer enthousiast en kundig onze jongste jeugd les. Het is altijd een feest om te zien hoe ze de kids weet te inspireren.

Gisteren, vrijdag 21 september 2012, hadden we onze halfjaarlijks competitie avond, conform de met zorg opgestelde clubkalender. Jammer dat de opkomst dit keer wat lager was dan bij vorige edities van dit evenement. Inzet en het enthousiasme waren echter even groot zo niet groter.

In het “echte leven” (van wereldtoernooien) worden deelenemers ingedeeld naar leeftijd (3 leeftijdsklassen), technische nivo (3 catagoriën), gewicht (6 gewichtsklassen) en geslacht (mannetjes en vrouwtjes), zo'n 108 poules met 324 prijzen. Dat hadden wij natuurlijk ook graag gedaan. Maar Erik heeft al moeite om vier prijzen op de kop te tikken en we zouden ook nog eens met een stuk of 307 prijzen blijven zitten. De vorige keer hadden we dit probleem opgelost door de opdeling in poules wat grover te doen; slechts een paar poules waarbij we zo goed mogelijk op gewicht (in feite op arm- en beenlengte) en nivo selecteerde. Dit jaar hadden de scheidsrechters een nog wat rigoreusere oplossing bedacht: slechts twee poules alleen op basis van leeftijd. Waren de verschillen tussen de strijders oneerlijk groot, dan kreeg de sterkere deelnemer een handicap in de vorm van een 'n paar punten achterstand. Dat beviel prima. Lekker overzichtelijk, maar ook uitdagend. Met een grotere tegenstander heb je welliswaar een groter trefvlak en dus meer kans om te raken, maar je moet wel eerst onder die lange arm door zien te komen. Dat lukte uitstekend: de ”kleintjes” hebben prima gepresteerd met de eerste plaats in alle onderdelen.

Gezien de tijd (of liever het gebrek aan tijd) waren er voor de breektesten en tuls maar alleen eerste plaatsen te behalen: het aantal benodigde partijtjes verdubbeld namelijk als er op een eerlijke manier ook om een tweede en een derde plaats gestreden moet worden.

De Tycho's (Tycho en Tygo) hebben het uitstekend gedaan. Er werd zelfs geopperd dat het verstandig zou zijn om je naam in Tycho te veranderen om jezelf de volgende keer, of misschien wel überhaupt in het leven, een betere kans te geven. Dat gaat mij wat te ver. Maar goed deden zij het wel, zij het dat geluk soms een handje moest helpen: de eerste breektest van de uiteindelijke winnaar van dit onderdeel ging beroerd, maar zijn tegenstander zette wat te ambitieus in en deed het nog slechter.

Het was bijzonder leuk. Ik heb maar alleen tevreden geluiden gehoord (misschien dat alleen de tevreden mensen geluiden maken?). Een geslaagde avond, ook dankzij de inzet van de scheidsrechters en tijdwaarnemers. Hulde. Prijzen worden de volgende week(?) uitgereikt.

Hieronder de uitslag.

Sparren Senioren
1. Tycho van Sandwijk
2. Swen Karssen
3. Ramon Kragten

Sparren Jeugd
1. Tygo Fijn
2. Charlotte Meijnders
3. Aniek de Bruin

Tulls Senioren
1. Tycho van Sandwijk

Breektesten Senioren
1. Tycho van Sandwijk

Namens kader en bestuur
Gerard Sleijpen
Voorzitter

Beste mensen,

Het fladderen is weer afgelopen, vanavond nog de braderie op het Plein en dan zit de vakantie er weer op. Houten is weer gezellig druk met allemaal gebruinde en uitgeruste mensen, en jullie hebben weer zin om te komen trainen. Wij in ieder geval wel.

We beginnen de volgende week vrijdag

Vrijdag, 24 augustus.

Helaas niet in De Vlinder zoals eerder aangekondigd, maar zoals vanouds in

De Kleine Zaal van
Sportcomplex Den Oord

Wil je weten waarom eerst De Vlinder en toch maar weer Den Oord, lees dan en .

Binnenkort krijgen jullie het nieuwe infoboekje "Taeknowledge" in de bus. Je zult daarin kunnen lezen dat de contributie in januari met, afhankelijk van de leeftijdcategorie, 5 a 10 euro omhoog gaat. Wil je weten waarom, lees dan .

Namens kader en bestuur
Gerard Sleijpen
Voorzitter

We trainen voorlopig toch weer in Den Oord. Voor de vakantie hadden we de hoop dat we in De Vlinder terecht konden (zie het artikel ). Helaas, we kunnen daar ons materiaal niet kwijt.

De Gemeente gaat Den Oord afbreken. Voor januari 2014 moeten we daar weg. De clubs die nu in Den Oord trainen zouden zelf een andere locatie moeten vinden. Het gemeentebestuur zou wel zoveel megelijk helpen, aldus een belofte aan de gemeenteraad. Wel, wij hadden zelf De Vlinder gevonden. Deze gymzaal ligt midden in Houten-Zuid, heeft een zaal met geschikte vloer, die niet te groot is maar wel behoorlijk groter dan de Kleine Zaal van Den Oord en ... die ook nog eens beschikbaar was op vrijdagavond. Perfect dus. Gelijk gereserveerd. Helaas. Toen we van de week ons materiaal wilde overbrengen bleek dat er voor ons geen kastruimte was en zelfs geen ruimte voor een kast. Een kleine 2 kubieke meter, zoiets als een halve wc, was niet te vinden. Elke kubieke centimeter opslagruimte (van de 130 kuub) bleek geclaimd door Attila. Enfin, we hebben de kasten maar weer in de fietskar gedaan en teruggesjouwd naar Den Oord. We zijn zeer benieuwd wat de belofte van het gemeentebestuur voorsteld. Een gemeentelijk schuurtje op de speelplaats, de ruimte onder een springbok,...? We wachten af. We hopen nog dit seizoen te kunnen verkassen (verkasten?).

Ook instructief met betrekking tot het “gemeentelijk beleid” om de beschikbaar sportruimte effectiever te gebruiken. De afbraak van den Oord wordt onder meer gerechtvaardigd door te wijzen op 'n lage bezettingsgraad van de andere sportzalen. Je kunt je sowieso afvragen of dat een zinvol criterium is (er zijn niet veel mensen die hun wc delen met hun buren ook al is de bezettingsgraad van hun wc laag). Maar nu blijkt ook nog dat de bezettingsgraad niet bepaald wordt door het aantal uren dat de zaal per week verhuurd wordt, maar door de kubieke meters kastruimte die èèn club per seizoen overlaat.

Echt erg vinden we het voorlopig niet. We zijn heel tevreden over Den Oord. Alleen jammer dat de gemeente langzamerhand zoveel achterstallig onderhoud laat ontstaan.

De Gemeente gaat "Den Oord" afbreken. Voor januari 2014 moeten we daar weg. De Gemeente stimuleert een constructie waarbij de huidige huurders van Den Oord een ander onderkomen krijgen.

Judo, Aikido en onze club zouden moeten intrekken in een nieuw te bouwen handbalhal. De hal moet komen op de "Kruisboog" aan de oostkant van Houten op de plek waar "De Heemlanden" een tijdje een paar noodlokalen gehad heeft. Aan de hal zou boven de kantine en de kleedkamers een of twee dojangs (zaaltje voor een vechtsport) moeten komen. Met twee zaaltjes zouden we heel blij zijn. We zouden dan daar op vrijdag èn op dinsdag terecht kunnen: al onze trainingen in een lokatie. Dat zou geweldig zijn. Helaas, lijkt het er op dat er geld is voor maar één zaal. Op dinsdag zou die voor Judo zijn. Op vrijdag zouden wij er in kunnen. Maar zonder de dinsdagavond is de nieuwe handbalhal voor ons niet interessanter dan De Vlinder in Houten-Zuid. De Vlinder heeft een grote gymzaal die ook op vrijdagavond beschikbaar is. Als wij de Vlinder huren dan heeft dat voor de Judo vereniging als bijkomend voordeel dat ze niet met hun matten hoeven te sjouwen om voor ons de dojang geschikt te maken. We hebben onmiddellijk de Vlinder geboekt.

10 augustus: Er zijn inmiddels wat nieuwe ontwikkeling.
Het blijkt dat er geen kastruimte is in "De Vlinder" ( :-( , zie het artikel hierboven). Voorlopig blijven we toch in "Den Oord". We zetten de onderhandelingen over de nieuwe dojang in de handbalhal voort en intussen strijden we voor kastruimte in "De Vlinder".

Onder bezuiningingsdruk heeft de Gemeente besloten om de subsidie aan verenigingen stop te zetten. Grote verenigingen zijn gelijk de klos. Kleine verenigingen zien hun subsidie inkomsten in drie jaarlijkse stappen (75%, 50%, 25%) tot nul gereduceerd worden.

Voor ons betekent dit dat we de contributie de komende drie jaar zullen moeten verhogen. De subsidie hadden we te danken aan onze jeugdtrainingen. Onze leden hebben op de ALV 2012 besloten om de pijn niet volledig af te wentelen op de jeugd, maar juist de senioren voor het grootste bedrag te laten opdraaien. Zoals het er nu naar uitziet valt de verhoging overigens wel mee: drie keer een jaarlijkse verhoging van 5 Euro per half jaar voor jeugd en junioren en 10 Euro voor senioren.

Grote verenigingen zouden hun verlies aan subsidie moeten compenseren met inkomsten uit de kantine en reclameborden langs de velden. In plaats van de subsidie krijgen ze een soepeler vergunningbeleid: de Gemeente blijft verenigingen nog steeds een warmer hart toedragen dan commerciële sportorganisaties. Vroeger kreeg een club subsidie om de jeugd van de straat te houden (tot sporten te stimuleren). Nu dat gelukt is moet geprobeerd worden om ze in de kantine te krijgen (uiteraard voor een glaasje melk). Sommige clubs zijn heel blij met dit nieuwe beleid, d.w.z., met het soepelere vergunningbeleid. Bij een aantal sporten schijnt het borrelen na de training belangrijker te zijn dan de training. Als ze regelmatig een vaatje bier mogen aanslaan, dan geven ze graag hun subsidie op.

Kleinere clubs zoals de onze hebben geen velden om reclameborden langs te zetten en ook geen kantine. Oorspronkelijke zouden die daarom hun subsidie mogen behouden (er was immers al 80% bezuinigd door de subsidie weg te halen bij de grotere clubs). Uiteindelijk heeft de Gemeente besloten om het resterend subsidiebedrag onder het beheer van de Sportraad te plaatsen. De Sportraad kan dan extra sportgerelateerde activiteiten financiëel ondersteunen. Dus als je een toernooi wilt organiseren, of de plaatselijk Epke wilt huldigen, dan is daar geld voor (dan moet je wel zorgen dat een en ander zich afspeelt in de kantine van een grotere club). Kortom, de grotere clubs krijgen vergunningen plus (zij het via een omweggetje) het resterend subsidie bedrag. En de kleine clubs ... ? Ze krijgen drie jaar om langzaam aan het idee te wennen.





Taekyon Houten