klik hier voor de lijst van alle titels. Klik op de titel als je het hele nieuwsverhaal wilt zien.

Klik op de titel of hier als je terug wil naar de lijst van alle titels

Afgelopen vrijdag (26 januari 2018) hebben weer een groot aantal mensen (maar liefst 38) een nieuwe band of een nieuwe slip gekregen. Nou ja gekregen, ...; ze hebben er hard voor getraind en de promotie dus zelf verdiend. Goed werk. Alle geslaagden, van harte gefeliciteerd.

Met name de groep ‘Jeugd 1’ was nogal groot. De examencommissie had daarom voor het examen van deze groep een half uur extra tijd uitgetrokken. Dat bleek een verstandige inschatting te zijn en nog zelfs ietwat aan de voorzichtige kant te zijn.
Het was leuk om de kids enthousiast en blij aan het werk te zien. Een groot aantal van hen doen regelmatig en met succes mee aan een toernooi. Het aardige is dat deze jonge kinderen op zo'n toernooi kunnen sparren onder een aangepast reglement: ze kunnen punten scoren zonder elkaar te raken, sterker nog, wel raken levert strafpunten op. Zo zijn wedstrijden niet alleen maar toegankelijk voor de echte durfals, maar kan ieder kind wennen aan de wedstrijdspanning en zich langzaam voorbereiden op de “echte” prijsgevecht waarin wel degelijk geraakt moet worden om te winnen. Dat er al flink gewend was kon je wel zien. De wedstrijdtijgers tolde enthousiast om elkaar heen als volleerde dansende derwisjen. Blije smoeltjes, trotse, glunderende ouders. Erg leuk.

Een op de drie kandidaten presteerde zo goed dat ze een graduatie mochten overslaan. Een graad overslaan lukt niet zomaar. Bij Taekwon-Do (en bij alle sporten waarvan de naam op “Do” eindigt) moet je de technieken zo goed beheersen dat je ze als het ware vanzelf (als een reflex) kunt uitvoeren. De examencommissie stelt daarom hogere eisen aan de uitvoering van de ‘oude’ stof, de stof die je al voor je vorige graad moest kennen, dan aan de nieuwe. De stof voor de graad die je overslaat wordt gezien als ‘oude’ stof. Het kan dus zomaar zijn dat iemand voor de graad die hij (zij) wilde overslaan voldoende presteerde, maar niet goed genoeg de graad ook echt over te slaan.

Hieronder de uitslag op een rijtje. Achter de naam staat de behaalde graad. Staat er ook nog een plusje (+) achter dan heeft die kandidaat een slip overgeslagen.

Vanaf vrijdag 2 februari trainen we op de vrijdagavonden op andere tijden.
      De jeugd1 traint van 18:00-19:00   (een half uurtje eerder dus)
      De jeugd2 traint van 19:00-20:00   (ook een half uur eerder)
      Junioren/senioren trainen van 20:00-22:00   (een half uur later).
Locatie blijft hetzelfde en ook de trainingstijden op andere dagen.

Tot nu toe trainde de jeugd2 groep en de junioren/senioren groep op vrijdagavond in dezelfde zaal. In de afgelopen paar jaar zijn deze groepen langzaam gegroeid. Daar zijn we reuze blij om en trots op. Maar het gevolg is dat de zaal nu eigenlijk te klein is om er met twee groepen tegelijkertijd in te trainen. Door de trainingen op verschillende tijden te geven komt er meer ruimte en meer rust voor elke van de groepen, met als bijkomend voordeel dat de leraren en assistenten van de jeugdgroepen nu zelf volledig kunnen meetrainen in de junior/senior groep. Het nadeel voor sommige leraren, een half uur langer op de vloer, nemen ze graag op de koop toe en wordt door sommige zelfs gezien als een mogelijkheid om nog wat meer aan de conditie te werken.

Beste taekwondoka's,

Kerst en oudjaar zijn inmiddels achter de rug en het jaar 2018 is al in volle gang! We kunnen terugblikken op een heel mooi en sportief jaar waarin veel gepresteerd is - en daar zijn we zeker trots op!

Toch wil ik nog even snel terugblikken op december 2017. Op zondag 17 december hebben Dion, Sebastiaan, Bas, Tygo en Natasja hun dangraadexamen afgelegd voor de jury van de U.T.I. Zij zijn allen goed en wel geslaagd voor respectievelijk de tweede (Bas, Tygo en Natasja) en derde (Dion en Sebastiaan) Dan.

Daarnaast zijn eind december ook de wedstrijdtrainingen voor het wedstrijdteam van start gegaan. Het wedstrijdteam bestaat uit leden van de Jeugd I en Jeugd II groep die zich verder willen ontwikkelen in sparring voor toernooien. Wij vinden deze mogelijkheid voor onze jonge leden een zeer mooi initiatief van Sebastiaan en Bas en kijken uit naar de prestaties van dit team komend jaar. Het eerste toernooi voor dit team staat al gepland op zondag 21 januari. Dit zijn de Open Valkenwaardse Kampioenschappen Taekwon-do. Wij zijn erg benieuwd hoe onze leden het op dit toernooi zullen doen.

Niet alleen 2018 is in volle gang; zo ook de trainingen, want over iets meer dan een week is het weer zo ver: de kubgraadexamens. Deze zijn op vrijdag 26 januari. Voor de Jeugd I zal het examen om de normale trainingstijd beginnen, namelijk om 18.30 uur. Om 20.00 uur hopen we te starten met de examens voor de Jeugd II, junioren & senioren.

Iets anders waar het bestuur zich de afgelopen tijd mee bezig heeft gehouden, is het ontwikkelen van een Instagram account voor de vereniging. Hierop zal vanaf komende week wekelijks een 'foto van de week' worden geplaatst. We willen deze vooral nemen tijdens (bijzondere) trainingen. Uiteraard zal er toestemming worden gevraagd voor het plaatsen aan de desbetreffende personen. Je kunt ons volgen via @taekyon_houten.

Dan is er nog een belangrijke verandering binnen de vereniging. We gaan namelijk onze lestijden voor de vrijdagtrainingen aanpassen. Hiervoor zal een andere mail volgen.

Graag tot vrijdag!

Hartelijke groet,
Namens het bestuur,

Natasja

Sommige evenementen worden legendarisch door de barre omstandigheden waaronder ze plaats vinden, andere door hun hoge kwaliteit. Het dangraadexamen van afgelopen zondag 17 december in Nationaal Sportcentrum Papendal viel in beide catagoriën. Het was barkoud. Niet echt comfortabel als je dun gekleed op blote voeten lange tijd op een bankje moet zitten totdat je opgeroepen wordt voor een optreden van een paar minuten. Omdat je eerder meegedaan hebt aan de ochtendtraining ben je ook nog eens lekker bezweet. Bij de Friese Elfstedentocht van 1963 waren de deelnemers er nog goed voor gekleed. Onder die omstandigheden kan je niet verwachten dat mensen nog een beetje presteren. Toch deden ze dat wel. Alle twintig kandidaten slaagden. Maar, met name de vijf van onze club, Bas Rours, Tygo Fijn, Natasja Deshayes, Sebastiaan Tieleman en Dion Georgiou leverden ook nog eens werk van zeer hoog niveau. Dat zag zelfs het publiek. Ze kregen een spontaan applaus voor de uitvoering van de partneroefeningen. Normaal wordt er alleen (wat aarzelend) geklapt voor een breektest. Sebastiaan had het overigens slim aangepakt: hij deed ook mee aan de partneroefeningen voor een lagere dangraad (als partner van Natasja). Een mooie truc om jezelf wat extra op te warmen. Kortom, het evenement is voor ons ook legendarisch door het ongekend groot aantal kandidaten van onze club die ook nog eens opgingen voor een gevorderde dangraad en dat met glans deden.
Bas, Tygo en Natasja gefeliciteerd met jullie II-de Dan, Sebastiaan en Dion gefeliciteerd met jullie III-de Dan.

Onze nieuwe dangraders met coaches: (vlr) Gerard (coach), Dion,Tygo, Bas, Sebastiaan, Jan-Willem (coach), Natasja.

Bij het uitreiken van het diploma voerde de voorzitter, Karel van Orsouw (IX-de Dan), het woord. Natasja had uitstekend werk geleverd. Tygo werd een fijne taekwondoka genoemd. Dat verbaasd ons niets: we zijn het daarmee van harte eens. De loftuiting voor Bas was wat bevreemdend: ook hij was volgens Karel een fijne taekwondoka. Ik had eerder gedacht aan een rourse. Bij Dion en Sebastiaan liet Karel weten dat hij bijzonder blij was met taekwondoka's van hun kaliber bij de UTI. De commissie telde zes leden allen met VI-de Dan of hoger: als je slaagt dan weet je zeker dat het verdiend is.

Voor iedere dangraad moet er naast de verplichte stof ook wat eigen werk geleverd worden.
Voor de tweede Dan moesten Tygo, Bas en Natasje een serie partneroefeningen bedenken en uitvoeren waarbij uitsluitend met beentechnieken gewerkt mocht worden. De serie heet “voet-voet”. Nu besefte vroeger iedereen al wel dat het niet de bedoeling was om daadwerkelijk met je voet de voet van je tegenstander te raken, maar substantieel anders werd het toch nooit: alle blokken waren vrijwel altijd uitsluitend gericht op het aanvallend onderbeen en uitgevoerd met een voet. Ons drietal bracht daar verandering: het blokte in hun versie ook op het bovenbeen van de trappende aanvaller, op het lichaam en op het standbeen en dat deden ze niet alleen met een voet maar ook met de kuit of de scheen. Hun afrondende tegenaanvallen (uiteraard met beentechnieken) waren zeer gevarieerd, effectief en vaak spectaculair. “Zo moet de serie er uit zien”, aldus dhr. van Orsouw. Inmiddels ligt er bij ons al een verzoek van een andere taekwondo club om les te komen geven in deze serie.
Verder moest er een serie bedacht worden waarin afgerekend moest worden met een iemand die je met een stok te lijf wilt gaan, slaan dan wel stekend. Voor de tweede Dan mocht je daarbij aan een kort stokje denken (formaat vouwparaplu), voor de derde Dan moest het wat serieuzer (formaat bezemsteel). Mocht je ooit bedenken om deze lieden met een stok aan te vallen, dan kan ik je verzekeren: dat loopt niet goed met je af.
Eerder, bij het verplichte werk van Dion en Sebastiaan, bij de doorloopserie, was het publiek al ontdooid. Hier reageerde ze voor het eerst enthousiast met applaus. Mits goed uitgevoerd, en dat werd het, is dit een spectaculaire serie. In een regen van aanvallen met diverse hand- en voettechnieken moet je zien te overleven door gericht te blokken. Pas als de aanvaller zich voldoende uitgeput heeft en aangeslagen is door de pijnlijke blokkeringen, kan je in de tegenaanval. Als dat geen zelfverdediging is? Het idee achter deze serie staat wel haaks op de aanpak in modern sparren: daar wordt vrijwel niet geblokkeerd. Hoe je dat moet rijmen?

Een taekwondoka behoort vanuit allerlei posities technieken te kunnen inzetten in allerlei richtingen met diverse stukken van zijn lichaam. En dat alles in een fractie van een seconde en effectief. Dat effectieve zie je normaal niet: we doen elkaar geen pijn. Je kunt wel de effectiviteit bewijzen door wat plankjes te breken. Dat wordt vervolgens weer wat ongeloofwaardig als je voor een breektest eerst een aantal keren moet afpassen en dan met veel gevoel voor dramatiek je breektest uitvoert. Helaas, zo gebeurd het wel: de dramatiek ontlokt het publiek vaak een extra stevig applaus. Onze mensen lieten zien dat het ook anders kan. Opstellen voor de plankjes (twee à drie stuks) en ‘bang’ er door heen, met een 360 graden gedraaide ronde trap (Tygo), binnenkant meshandslag (Sebastiaan), vuiststoot (Bas; of was het een vingersteek: bovenstaande foto is daar niet duidelijk in), etc.. Niks afpassen. Nieuwsgierig? Alle breektesten staan netjes op film, behalve de spectaculairste, die van Tygo. Tygo moest zich zo opstellen dat de examencommissie optimaal zicht had. Helaas, zag de camera daardoor alleen de rug van plankhouders.

Het sparren maakte ook indruk op jury en publiek. Onze mensen moesten het beurtelings opnemen tegen twee andere kandidaten (Dion zelfs tegen drie, maar die waren dan ook wat kleiner: “Bij het vissen zou je ze teruggooien”, liet een commissielid zich ontvallen. Maar zo klein waren ze ook weer niet). Bas Natasja en, met name, Tygo ging onmiddellijk flink te keer. Erg fraai. Maar ze hadden er even geen rekening mee gehouden dat er drie (à vier) ronden op het programma stonden. De laatste ronde was ook goed werk, maar verliep wat ingetogener.

In een standaard sparringspartij score je door met een toegestane techniek je tegenstander gecontroleerd te raken (toucheren heet dat). De plek die je raakt moet dan wel toegestaan zijn. Scheidsrechters houden de stand bij. Omdat deze opzet voor, met name, beginnelingen nogal overweldigend kan zijn wordt bij hun de partij na ieder punt een paar tellen stil gelegd: dan kan degene die geraakt is eventjes bijkomen (van de ‘schrik’). Maar dan nog, kan, zeker bij de jongste jeugd kan een sparringspartij nogal overrompelend overkomen. Het toernooi van afgelopen zondag, 12 december, de Fuji Mae Kids Cup, was speciaal voor de jongste jeugd georganiseerd. Het idee was om ook aan de allerkleinste een leuke toernooiervaring mee te geven en om iedereen aan alle toernooionderdelen mee te laten doen. In de sparringspartijen in dit toernooi, mocht daarom helemaal niet geraakt worden. Aanvallen werden beoordeeld op mooiheid en spectaculariteit. Breektesten kunnen voor onervaren taekwondokas pijnlijk zijn. In dit toernooi waren ze vervangen door hoge gesprongen trappen. Degene die het hoogst kon trappen (in zijn leeftijd/lengte categorie) won. Tuls werden wel als gebruikelijk beoordeeld.

Voor onze club was dit een succesformule: 12 deelnemers haalden maar liefs 18 prijzen. Sommige kids zijn echte gouddelvers. En conform de onderliggende gedachte van dit toernooi: iedereen was gelukkig en enthousiast. “Mooie dag geweest”, “wat is dit een leuk toernooi”, waren wat commentaren die te beluisteren vielen. Het toernooi was hartverwarmend. Ik geloof niet dat de toernooigangers in de zaal in de gaten hadden dat buiten de KNMI voor het het hele land weercode-oranje afgekondigd had.

Stacy

Soufian

Ricci

Louis

Lilly

Kenji

Jimmy

Jashwant

Hieronder een overzicht van de prijzen die onze deelnemers behaald zijn. Hierboven (een deel van) de gelukkigen met (een deel van) hun trofeën.

Taekyon Berghem organiseerde zondag 26 november een open toernooi. Uiteraard mocht iedereen kijken. Maar “Open” wil hier zeggen dat iedereen die mee wilde doen welkom was. Voor de duidelijkheid, meedoen aan de wedstrijden. Er was flink wat belangstelling. Het toernooi was sterk bezet (heet dat dan) met deelnemers uit al onze binnenlanden, maar ook uit onze omringende buitenlanden. Zo had een land als Schotland, toch niet naast de deur, een flink ploegje gestuurd. De meeste taekwondo toernooien (in onze stijl) zijn ‘open’, maar blijkbaar trok de expliciete toevoeging van dat woord veel buitenlanders.

De Bassen (en de andere stemhebbenden) hadden besloten om met een kleine delegatie te gaan, met maar alleen met kinderen die zich met enige kans op succes konden handhaven. Dat is prima gelukt. Tuls was even lastig. Het toernooi is weliswaar open, maar je moet natuurlijk wel voldoen aan de regels van de organisatoren. Tuls moesten daarvoor gelopen worden in de zogenaamde sinusgolf-stijl. Vanouds zet Taekwon-Do een surplus aan energie in door de techniek te lanceren uit de heup, zeg maar met een golfbeweging (als voor een knallende zweep) vanuit heup naar schouder en vuist. Maar in de sinewave stijl (engels voor het extra cachet) betekent dat wat anders. Dan loop je in een golfbeweging (als je naar voor stapt ga je omhoog, halverwege je stap ga je omlaag en maak je je techniek). Wij zijn daar niet in getraind. Dat gaf aan onze deelnemers in dit onderdeel een achterstand. Maar sparren verliep wel volgens de gebruikelijke regels en konden Louis, Jashwant en Joli zich revancheren: voor dit onderdeel presteerden ze bijzonder goed.

Louis, Jashwant en Joli, gefeliciteerd met jullie mooi resultaten.

Voor en na ....

(zoek de verschillen)

Beste taekwondoka's,

De dagen worden korter en de nachten worden langer. Buiten is het koud, maar gelukkig is het in de dojo altijd lekker warm. Ook het bestuur heeft zich de laatste tijd weer voor heel wat dingen warm gemaakt. Hierbij een overzichtje van de activiteiten die geweest zijn, en van die het bestuur nog voor jullie in petto heeft voor het einde van 2017:

- ITF Battle Utrecht: Op zondag 1 oktober trokken 7 deelnemers ten strijde naar de ITF Battle te Utrecht. Het niveau op dit toernooi lag beduidend hoog, maar dat heeft een aantal van onze deelnemers er niet van af gehouden met een medaille naar huis terug te keren. Hoe pittig het er soms aan toe ging, dit toernooi heeft laten zien dat we steeds meer in het 'wedstrijdwereldje' thuis horen.

- Zeewolde Flevo Cup: Nog geen week later (namelijk zaterdag 7 oktober) was er alweer een toernooi, waar we dit keer met een heuse groep van wel 20 deelnemers naartoe zijn gegaan. Gezien het aantal deelnemers was dit ook een zwaar toernooi voor de coaches en begeleiders - wellicht zelfs nog meer dan voor de deelnemers zelf. Zij hebben in totaal namelijk 21 bekers in de wacht gesleept op dit toernooi. Een behoorlijke prestatie als je het mij vraagt, zeker wanneer je je bedenkt dat dit voor ongeveer de helft van de leden hun eerste toernooi was. Daar mogen we dus trots op zijn.

- Competitieavond jeugd: Vrijdag 27 oktober was de reguliere training weer vervangen door een competitieavond voor zowel Jeugd I als Jeugd II. In poules die waren ingedeeld op graduatie, lengte en/of geslacht streden de leden van beide jeugdgroepen tegen elkaar op de onderdelen tuls, (non-contact) sparring en breektesten. Vooral bij het laatste onderdeel bleef het tot het laatste moment spannend. Gelukkig heeft niemand zelf iets gebroken. Ondanks dat niet iedereen een - of zelfs meerdere - mooie beker(s) met het logo van de vereniging naar huis ging, was het voor iedereen, inclusief de scheidsrechters, juryleden en coaches een geslaagde avond.

- Wedstrijdtraining Taekyon Berghem: Op zondag 29 oktober was onze vereniging uitgenodigd om mee te doen aan de wedstrijdtraining van Taekyon Berghem. Sebastiaan, Tygo, Bridget, Jolin, Louis en Natasja hebben deelgenomen aan deze 3-uur lange zeer intensieve training. Het was duidelijk dat Taekyon Berghem veel meer gefocust is op wedstrijden. Des te leerzamer het was voor ons! Daarnaast hebben Sebastiaan en Bas op deze manier ook weer inspiratie kunnen opdoen voor de sparringstraining van de Jeugd.

Daarnaast is in september Hester bevallen van haar dochtertje Moon! Wij wensen haar en haar gezin veel geluk toe.

Dan staan er voor de komende periode nog maar liefst drie toernooien op de planning:

- Toernooi Oss: Op zondag 26 november zal een klein aantal leden onder begeleiding van Bas deelnemen aan het toernooi dat door Taekyon Berghem georganiseerd wordt.

- Elite Cup & Fuji Mae: Ook het weekend van 9 en 10 december staat in het teken van toernooien. Daar waar de jongste jeugdleden hun beste beentje voor zullen zetten tijdens de Fuji Mae Kids Cup op zondag 10 december, krijgen ook de wat oudere jeugdleden de kans om hun beste trappen te laten zien tijdens de Elite Cup op zaterdag 9 december.

We hebben dus nog veel spannende dagen voor de boeg tot de kerstvakantie!

Ik hoop jullie hiermee weer up-to-date te hebben gebracht.

Tot vrijdag!

Groeten,
namens het bestuur,

Natasja Deshayes

er vielen flink wat prijzen te verdienen

De competitieavond vorig jaar voor de jeugd (jeugd 1 en jeugd 2) was een succes, een reden om ook dit jaar dit event te organiseren. Op vrijdag 27 oktober vielen er prijzen te verdienen in de onderdelen tuls, sparren en breektesten. Met een half uurtje extra aan de voorkant (18:00 beginnen in plaats van 18:30) en drie kwartier aan de achterkant (de junior/senioren training begon pas om 20:15) en door gelijkertijd te werken op twee velden had de organisatie voldoende tijd gecreëerd om in alle rust de drie competitie onderdelen af te kunnen ronden. Voor de senioren werd de training een latertje. Maar ik geloof niet dat iemand daar ongelukkig over was. De dertig kinderen die meegedaan hebben waren in ieder geval enthousiast en de ouders ook.

Knokken om een prijs

Het ging natuurlijk om het meedoen (conform de oorspronkelijke olympische gedachte, zeg maar), maar er vielen toch flink wat eerste prijzen te verdienen. Voor tweede en derde plaatsen waren er geen bekers of medailles aangeschaft. De organisatie had veel energie gestoken in het samenstellen van evenwichtige poules. Ze wilde iedereen een ‘eerlijke’ kans geven (beginnelingen en gevorderden in verschillende poules, oudere kinderen en jongere niet in dezelfde poules, etc.). Dat verklaart waarom er zoveel prijzen waren: per poule een prijs. Iedereen kon overigens meedoen aan alle drie de onderdelen. In principe kon een deelnemer zelfs met vier prijzen naar huis: er was ook een prijs (een jury prijs) voor de beste man/vrouw van het toernooi. De prijzen zelfs waren overigens aantrekkelijk: mooie bekers met inscriptie voorzien van het clubembleem(!).

een plankje breken

Sinds een jaar verzorgen we op dinsdag avond speciaal voor de jeugd een sprarringstraining. Het effect daarvan was duidelijk zichtbaar. Het algehele niveau bij, met name het sparren, lag dit jaar beduidend hoger dan het vorig jaar. Vooral de kinderen die afgelopen tijd aan een aantal toernooien meegedaan hebben presteerden bijzonder sterk. Bijzonder leuk om te zien.
De kleinste kinderen en beginnelingen werden een beetje ontzien: zij waren ingedeeld in een non-contact sparring poule.

succesvolle kinderen, enthousiaste ouders

Het onderdeel breektesten was nieuw. Het was een groot succes. De kinderen vonden het leuk om te doen en erg spannend. Ook hierbij was de groep deelnemers opgedeeld in poules. De kinderen in een poule moesten beurtelings een plankje breken tot dat dat niet meer lukte. Na iedere ronde moesten de succesvolle kinderen een ‘zwaarder’ plankje breken of vroeg de jury om de breektest uit te voeren met een ‘moeilijkere’ techniek. Dat herhaalde zich tot dat er per poule nog maar een kind overbleef. Dat was de winnaar.

Dank scheidsrechters, en voor verder hulp tijdens het event.
(Toevoeging bestuur:) Veel lof voor de organisatie, met name voor Bas Rours.

Prijswinnaars:

Vorig seizoen hebben onze leden hun taekwondo-kunsten ook buiten de deur laten zien. Dit seizoen zijn ze daar met een ongekend enthousiasme mee doorgegaan.

we hebben iets te zoeken op toernooien

Op zondag 1 oktober vond in Utrecht de slag om Utrecht plaats, of in het Koreaans, the Battle. We zijn daar met zeven deelnemers naar toe gegaan. Het toernooi zou naar verwachting zwaar bezet zijn. En het idee dat we daadwerkelijk “iets” te zoeken hebben op toernooien moet bij ons nog een beetje groeien. Dat is nu vast gebeurd: van deze zware slag kwamen we met vier prijzen thuis.

The Battle of Utrecht
Naam	Tuls	Sparren
Brent Bassie		3e prijs
Stacy Bosma		2e prijs
Jimmy Nguyen		2e prijs
Lars de Vries		3e prijs

Ik schrijf “we”. Ik heb niet meegedaan, maar voel wel grote trots dat onze club (dat wil zeggen, leden van onze club) het zo goed doen. Dus ik blijf “we” gebruiken; jullie snappen wie en wat ik bedoel.

In Zeewolde werd op zaterdag 7 oktober geknokt om de Flevocup. Dat klinkt alsof er èèn bokaal te verdienen was. Dat was niet zo: alleen wij al gingen naar huis met 21 bekers. Met ‘de cup’ kan ook niet alleen de eerste prijs bedoeld worden, want daar hadden we er ook acht van. Er vielen prijzen te verdienen met tuls en met sparren in verschillende categoriën (naar graduatie, leeftijd, gewicht en geslacht). Drie prijzen per onderdeel en per categorie. Bij iedere prijs hoorde een mooie cup: veel cups dus, maar nog veel en veel meer concurrenten. Met 21 prijzen voor onze 21 deelnemers hebben we het zeer goed gedaan.

nog meer concurrenten

Winnaars van harte gefeliciteerd.
Ik vermoed dat bij een aantal leden een prijzenkast(je) op het verlanglijstje voor Sinterklaas zal staan (of dat er een aanspraak gemaakt zal worden op de creativiteit van pa).

grote inzet

In de ‘toernooien-app’ bedankte Bas uitgebreid iedereen. Zeer terecht. Begeleiders hebben hard gewerkt en zonder hun inzet was het niet mogelijk geweest om naar deze toernooien te gaan. En zonder steun zouden het voor de deelnemers lange dagen zijn. Bedankte Bas iedereen? Nou, niet echt. Bas sloeg zich zelf over. Hij is degene die er hardst aan gewerkt heeft, niet alleen tijdens het toernooi, maar al ver er voor: inschrijven, mensen motiveren, zorgen dat er voldoende begeleiding is, etc., en vooral onze leden voorbereiden op de toernooien. Dankzij Bas (en Sebastiaan) staat er sinds begin dit jaar een aparte sparringstraining voor de jeugd op het programma. Dus Bas, (naar ik aanneem, namens de jeugd en de ouders), bedankt.

Volgens Sebastiaan hadden de deelnemers voor de toernooien geen taekwondo paspoort nodig. Nu we zo veel prijzen winnen, zou het mij niets verbazen dat dat wel eens zou kunnen veranderen. Als je bij de lage banders mee wilt doen, moet je wel een lage band hebben. Als je telkens goed presteert in die klasse, zou de jury zich wel eens kunnen gaan afvragen of je niet in feite een hogere band hebt. Met je paspoort kun je aantonen tonen dat je de boel niet flest. Dit was waarschijnlijk precies de voornaamste rede waarvoor de paspoorten bedacht zijn.

Na onze prestaties (met name die in Zeewolde) krijg je het het gevoel dat we langzaam uitgroeien tot een “force” in taekwondo land. Sinds kort dragen onze toernooigangers allemaal eenzelfde trainingspak, voorzien van embleem (aan de voorkant) en, in grote letters up de rug “Taekyon Houten” plus de naam van drager van het pak. Dat onderstreept het “force gevoel”; zo voelen onze deelnemers het, maar ook onze tegenstanders. Een goede actie van het bestuur, waar, met name, Rachel hard aan gewerkt heeft. Goed idee, goed werk. Mijn complimenten.

Een smetje en misschien is het winnen van prijzen nog even wennen: alles netjes in orde en dan is het toch jammer dat bij een enkeling op het podium het club embleem ontbreekt op de dobok.

winnaars

en nog meer winnaars

onze polderaars

Afgelopen weekend hadden we het druk met het verzorgen van demo's. Op zaterdag ochtend mochten we onze club onder de aandacht brengen van het winkelend publiek en op zondagmiddag verzorgden we, samen met andere Houtense vechtsport clubs demo's en clinics in Sportzaal De Dome.

Je kunt sparen bij Albert Hein voor vijf maal gratis lessen bij een aantal sportclubs, waaronder de onze. De clubs die meedoen aan die AH actie mogen een zaterdagochtend werven bij de ingang van een Albert Hein filiaal. Zo kwam het dat we op zaterdag 16 september van 9:00 tot 12:00 in het overdekte winkelcentrum “'t Rond” op het pleintje voor AH in onze taekwondo outfit te vinden waren.

We hadden besloten te werven door middel van een doorlopende demo, een demo van drie uur. Stel je dat eens voor: drie uur constant in de weer. Een marathon hardlopen duurt korter en de gemiddelde fiets etappe ook. Kortom, leuk zo'n gelegenheid om iets van je sport te laten zien. Maar hoe doe je dat drie uur lang? Hoe hou je dat vol? Waar haal je het materiaal vandaan?

... jong, ...

Het liep fantastisch. We stonden er met een man (vrouw en kind) of veertien. Door af te wisselen hield iedereen het moeiteloos vol. Twee à vier leden lieten een onderdeel uit onze trainingen zien, een tul (individueel of in een groepje), een partneroefening, wat trappen op kussentjes, of een partijtje sparren. Dan namen anderen het over met een ander onderdeel. Zo was iedereen een paar minuten in de weer en had dan weer zes à tien minuut rust. Het liep gesmeerd en het zag er allemaal energiek en overtuigend uit. Ons clubje demonstranten was gemêleerd, jong, oud, beginneling gevorderd, man vrouw. Kortom het publiek kreeg een uitstekende indruk over wat Taekwon-Do is en hoe het er bij onze club aan toe gaat.

Helaas regende het. We stonden weliswaar binnen. Maar veel mensen hadden toch besloten om later op de dag boodschappen te doen (dat bleek tenminste uit de lange rijen 's avonds voor de kassa :-( ). Dus echt dringen werd het niet voor onze demovloer. Bovendien moesten we concurreren met nieuwe wc's; daar was tenminste een juffrouw voor het werven. Ik geloof dat we die concurrentieslag moeiteloos gewonnen hebben. De mensen die er stonden waren echter oprecht geïnteresseerd. Kindertjes, met name meisjes van een jaar of vijf a zes, stonden met open mond ademloos te kijken. Ik had de indruk dat de begeleidende ouder daar niet over treurde. Ze vonden het ook boeiend. Ze hadden vroeger ook een vechtsport gedaan. Zo vertelde ze, Judo, Karate, Aikido, .... En ze kregen toen ze ons zo bezig zagen weer de kriebels. Ze vonden het wel een aantrekkelijk idee om twee lessen op proef mee te komen doen. We zijn benieuwd. De meisjes moeten helaas nog een paar jaartjes wachten.

... oud, ...

Kortom veel lof voor onze demonstranten. Het blijst (trotst) was ik met de opmerking van een moeder dat de mensen die de demo gaven zoveel plezier uitstraalden (en dat drie uur lang! :-) ).

Afgelopen weekend hadden we het druk met het verzorgen van demo's. Op zaterdag ochtend mochten we onze club onder de aandacht brengen van het winkelend publiek van Albert Hein en op zondagmiddag verzorgden we, samen met een aantal ander vechtsportverenigingen clinics en demo's in Sportzaal De Dome.

... snel en toch bijzonder hard en effectief ...

Zo'n dag met clinics en demo's wordt nu al voor het vierde jaar georganiseerd. In samenwerking met Sportpunt Houten, proberen een aantal Houtense vechtsportclubs het Houtense publiek op deze manier bekend te maken met hun sport. Dit jaar deden negen clubs mee. Met de demonstraties willen ze laten zien wat hun sport inhoudt: ‘wat kan je zoal na een aantal jaren trainen?’. Met de clinics willen ze laten ervaren hoe het er tijdens een training aan toe gaat: de mensen kunnen zo zien en ervaren wat de verschillen zijn tussen de diverse vechtsporten.

Voor onze demo hadden we vier minuten. Dat is wat minder dan de drie uur die we de dag ervoor mochten vullen. Het publiek was ook ietsjes anders. Naast de “leken” op vechtsportgebied, voor wie de dag georganiseerd was, waren er ook leraren en trainers van de andere clubs. Voor deze laatste groep ervaren vechters wil je wat flitsender voor de dag komen. Kortom, snel krachtig en imponerend. Een kwartier voor onze demo, hadden we al een beetje op een rijtje wat we zouden laten zien (de dag ervoor was flink geoefend, dat wil zeggen de afgelopen jaren had iedereen natuurlijk al flink geoefend, maar pas de dag ervoor had iedereen ervaren dat je daarmee overtuigend een demo kunt verzorgen). Het werd een strakke vertoning. Alleen die vier minuten bleken veel korter te zijn dan iedereen dacht. Na de tuls begon de coördinator van die dag al te vragen of er nog veel onderdelen gepland waren. Na de partneroefeningen werd de druk om te stoppen groot en onhoudbaar bij het onderdelen vliegende trappen op kussentjes. Nadat we vier van de zes plankjes gebroken hadden moesten we echt stoppen. Ook weer fijn: hebben we al wat voor een volgende keer (het waren echte houten plankjes dit keer).

De demo liep behoorlijk soepel (zeker gezien de voorbereiding). Uiteraard waren er wat verbeterpunten. Zo werd er voor het nemen van een breektest nogal wat tijd genomen. Daardoor kreeg het publiek de indruk dat het breken van een plankje wel een heel erg grote prestatie is. Prettig dat het publiek dat denk. Maar het stond wat haaks op de toelichting van de spreekstalmeester. Die had net uitgelegd dat de taekwondo technieken snel worden uitgevoerd, maar dat ze desondanks bijzonder hard en effectief zijn. De bedoeling was om met de breektest deze opmerking te illustreren.

... doe mee in de dome ...

Ik was verrast door de grootte van het publiek. 't Groentje had de vorige week totaal geen aandacht geschonken aan het evenement. Sportpunt Houten vertelde me dat ze twee artikeltjes hierover ingediend hadden, plus een advertentie en een aankondiging voor de rubriek Activiteiten. Al die bijdragen waren door de redactie volledig genegeerd. Met zo'n fletse werving kan je niet op veel belangstelling rekenen. Desondanks waren er misschien wel meer ‘leken’ dan ervaren vechters. (Voor de tellers onder ons: gemiddeld was iedere vechtclub met zo'n tien man vertegenwoordigd).

Onze club heeft afgelopen zaterdag (2 september 2017) meegedaan aan de activiteitenmarkt van de Gemeente Houten. We hadden een keurig verzorgd kraampje op een prominente plek van de markt: tegenover het podium. En we stonden tussen andere vechtsporters. Kortom een ideale plek om potentiële vechtsporters te bereiken. Fijn dat een groot aantal leden enthousiast geprobeerd heeft interesse op te wekken voor onze sport en onze club: er werd vollop geflyerd, gesprekken aangeknoopt, en doorlopend gedemonstreerd. Goed werk! Zeer indrukwekkend! Iedereen van harte bedankt. Hopelijk hebben we mensen aangesproken en maken ze gebruik van ons aanbod om twee keer op proef mee te trainen.

Het aantal mensen dat ons kraampje passeerde was indrukwekkend groot. Of dat de aantrekkingskracht was van onze club, of dat dat kwam door de vakkundige blokkade van de doorgang voor onze kraam door doorlopende demonstraties van ons en van onze buren...? Rollators en scootmobiels remden de stroom ook nog af waardoor flink wat mensen behoorlijk wat tijd bij ons doorbrachten.

Rond 15:30 stond er voor ons ook nog een officiële demonstratie op het programma: een demo op het podium, in de schijnwerpers, achter de microfoon. De ‘echte’ mannen ;-) vonden het beetje kort dag na de vakantie om met een geoliede demonstratie te komen en lieten afweten (of durfden ze niet het risico te lopen om gefilmd te worden door Omroep Houten?). Gelukkig hadden anderen wel het gevoel dat je met een paar jaar trainen genoeg zelfvertrouwen mag hebben dat je ook zonder een uitputtende voorbereiding iets van je sport kan laten zien. Zo werd onze club inenen op het podium vertegenwoordigd door vrouwen, kinderen, en bejaarden en (na wat aandringen) een enkele echte man en kon het publiek toch nog iets proeven van Taekwondo en van de sfeer van onze trainingen. Het werd een keurige demonstratie: hulde.
Heb je de demo van 2 september gemist en ben je toch benieuwd naar onze demos? Op 16 en 17 september is er een herkansing (nu met misschien wel echte mannen). Op de 16-de demonstreren we 's ochtend op het AH pleintje in Houten Noord ('t Rond) en op de 17-de tussen 13:00-16:00 in sporthal The Dome.

Omroep Houten heeft een paar filmpjes over de activiteiten op de activiteitenmarkt op YouTube gezet. Wij komen daar ook in voor (in film 1 na 2.10 minuten, en in film 2 na 3.28 minuten). Goed opletten want het is zo voorbij. Geen foto's, helaas, maar wel onsterfelijke roem op YouTube.

Na het ter perse gaan van dit nummer werden ons nog foto's toegestuurd, waarvoor onze dank.

... een demo op het podium ...