FAKs (frekwent aangekaarte kwesties)

klik hier voor de lijst van alle vragen. Klik op de vraag voor het antwoord. Klik op de vraag als je terug wil naar de lijst van alle vragen

Taekyon Houten is een vereniging, dat wil zeggen dat de leden de baas zijn en dat er niet naar winst gestreefd wordt. Alle werk wordt gedaan door vrijwilligers. Ook het kader bestaat uit vrijwilligers. Alle contributiegelden worden volledig besteed aan verenigingsactiviteiten. Het meeste geld (90%) gaat op aan zaalhuur. Toen bijvoorbeeld de Gemeente Houten onlangs, op aandringen van het Sport Platform Houten, de huur van haar zalen verlaagde resulteerde dat dan ook onmiddellijk in een evenredige verlaging van de contributie. Je zou kunnen stellen dat lessen bij Taekyon Houten in essentie gratis zijn: je betaalt alleen voor het gebruik van de sportaccommodatie.

Hoewel het kader voor niets les geeft is het professioneel geschoold. Alle leraren hebben de zwarte band (eerste dan of hoger). Drie leraren hebben zelfs de vierde dan en geven les op de nationale trainingsdagen en nationale trainingsweekenden van de bond, de UTI.

In de sportwereld komen drie organisatie vormen voor: vereniging, stichting en school. In een vereniging zijn de leden de baas, in een stichting is dat het bestuur en in een school is dat de eigenaar, vaak is dat de (hoofd)leraar. In tegenstelling tot een school streeft een vereniging en een stichting geen winst na. Bij een school is de eigenaar voor zijn inkomen (deels) afhankelijk van de school.

In een vereniging zijn de leden de baas. Om praktische redenen is het dagelijks bestuur overgedragen aan een handje vol leden. De ALV (algemene ledenvergadering) speelt een grote rol in een vereniging. Op de ALV legt het bestuur verantwoording af, kiezen de leden nieuwe bestuursleden en zetten de leden het beleid uit voor de toekomst.

We trainen op vrijdagavond en op dinsdagavond. Voor de junioren en senioren in totaal 3u30m per week, voor de jeugd 2 uur per week.

Op de vrijdagavond wordt er gestructureerd les gegeven, dat wil zeggen, er wordt een lesprogramma gevolgd en je krijgt les op eigen niveau.

Op dinsdagavond is er een zogenaamde vrije training. Het idee is dat je dan de stof doorneemt die je de vrijdag ervoor gehad hebt, of dat je aan je 'zwakke punten' werkt. Er wordt dinsdags niet 'frontaal' les gegeven, maar er zijn wel altijd leraren (gewoonlijk drie) en andere leerlingen die je graag helpen. De dinsdagtraining is ideaal als je snel vorderingen wilt maken of als je extra hard wilt werken aan specifieke technieken. Mensen die net met taekwondo begonnen zijn hebben nog niet zoveel stof om te oefenen en vinden het vaak lastig om de hele dinsdagtraining actief te blijven (overleg met de leraar als je ook op dinsdag wilt komen).

Meer informatie over tijden, vakanties, locaties, vind je elders op deze site

Bij de senioren en de junioren (d.w.z. vanaf 14 jaar) kan je ten alle tijden bij Taekyon Houten beginnen met taekwondo. Uiteraard is het leuker om in het begin van het seizoen (september) of in het begin van het jaar (januari) lid te worden. Je begint dan samen met anderen. Dat is leuk en stimulerend en je start vooraan in het lesprogramma. Word je op een ander tijdstip lid, dan zal je achterliggen. Dat is minder leuk, maar niet echt erg, want je zult extra aandacht krijgen (eventueel nog na de reguliere les) om er voor te zorgen dat je zo vlug mogelijk de achterstand overbrugt.

Bij de jeugd ligt het anders. De twee jeugdgroepen trainen in een kleine zaal en zijn daarom in grootte beperkt. Vaak zitten de groepen al halverwege het seizoen vol. Daarom is er voor de jeugd wel een wachtlijst. Heb je belangstelling voor de jeugdtraining, ga eens kijken naar een training (vrijdagavond van 18:30-19:30 en 19:30-20:3) en praat met de leraar (voor of na de les). De leraar kan je vertellen of er plaats is of hoe lang de wachtlijst is. Het is nuttig om je zoon of dochter op de wachtlijst te zetten als de (geschikte) groep vol is. Door het jaar komen er mutaties voor: kinderen gaan naar een andere groep, kinderen verhuizen, etc.. Aanmelden voor de wachtlijst moet electronisch via onze site.

In het taekwondo paspoort (van de bond, de UTI) worden je prestaties op taekwondo gebied bijgehouden. Je hebt een paspoort nodig voor je examens, voor de dangraadexamens, maar ook voor de kubgraadexamens; je hebt het nodig om deel te mogen nemen aan activiteiten van de bond (de UTI), dat wil zeggen aan dangraadexamens, trainingen, wedstrijden, en je hebt het nodig als je je, na een verhuizing, wilt aansluiten bij een andere taekwondo vereniging of school en je wilt je kubgraad op je nieuwe club gebruiken. Verder kan je met je paspoort (zo nu en dan) gratis trainen bij andere verenigingen die aangesloten zijn bij de UTI.

Junioren (14 tot 18 jaar) en senioren (18 jaar en ouder) krijgen hun taekwondo paspoort bij het behalen van de achtste kubgraad (gele band), jeugdleden krijgen hun paspoort bij het behalen van de witte band met blauwe slip.

Het paspoort betaal je bij inschrijving. Je krijgt het paspoort niet onmiddellijk omdat wij het moeten bestellen bij de bond en het een tijdje kan duren voordat we het in huis hebben. Voor de overzichtelijkheid hebben we er daarom voor gekozen om de paspoorten pas uit te reiken bij een kubgraadexamen.

Ben je geïnteresseerd in taekwondo en wil je weten of de sport iets voor jou is en of je je thuis voelt in onze vereniging, dan kom je een paar keer meetrainen. Dat verplicht je tot niets. De eerste twee lessen zijn gratis. Vind je het leuk, dan schrijf je je in. Uiteraard hoef je geen officiële taekwondo kleding aan te schaffen voor de `uitprobeerperiode'. Pas als je je inschrijft schaf je een taekwondo pak aan. Daarvoor draag je (sport)kleding waarin je je gemakkelijk kunt bewegen (trainingsbroek, T-shirt).

Taekyon (of Taekkyeon of T'aekkyǒn zoals de officiële spellingen luiden) is een oud Koreaans spel voor twee personen. Je scoort punten op twee manieren: door het hoofd van je opponent met je voet aan te raken of door je opponent omver te duwen. Een (hoge) trap van je tegenstander mag je opvangen en klemmen als inleiding op een duw, maar verder mag je elkaar niet vastpakken. Het omver duwen kan je ondersteunen met een voetveeg. Een duw mag achter niet ontaarden in een stoot. Je mag niet lager trappen dan het hoofd en in feite is echt trappen naar het hoofd ook niet toegestaan: het is meer aanraken dan trappen. Kortom, je gaat zachtaardig met elkaar om. Omdat het publiek gewoonlijk zorgt voor een muzikale aanmoediging is Taekyon een vrolijk spel dat een beetje de uitstraling van Capoeira heeft. Op YouTube vindt je wat filmpjes (Taekkyun#6) met Taekyon wedstrijdjes.

Als je probeert het hoofd van je opponent met je voet te raken dan sta je op één been en wordt het gemakkelijk om je omver te laten duwen. Hier zit natuurlijk de uitdaging van het spel in. En je gaat lekker dicht bij elkaar staan om het je tegenstander moeilijk te maken om je hoofd te raken.

Taekyon kent heel veel mooie hoge traptechnieken (uit elke denkbare hoek probeer je je opponent op zijn hoofd te raken). Die technieken vind je terug in Taekwondo. Taekwondo is ontwikkeld uit het Japanse Shodokan karate, maar heeft een heel scala aan traptechnieken ontleend aan Taekyon. Het moge overigens duidelijk zijn dat Taekyon geen vechtsport is: het heeft met vechten net zo veel te maken als darten met jagen.

Taekyon was zo'n drie eeuwen geleden populair in Korea, maar is in de 19de eeuw en begin vorige eeuw onder de Japanse bezetting een beetje in de vergetelheid geraakt. De laatste decennia is er weer aandacht voor oude typisch Koreaanse gebruiken en wint Taekyon enigszins aan populariteit. Boze "geesten" beweren overigens dat, omdat Taekyon vrijwel vergeten was, het moderne Taekyon uit Taekwondo ontwikkeld is, en niet andersom.

We hebben leden van 8 tot en met 68. Een paar van onze zwarte banders zijn met taekwondo begonnen toen ze al ver in de 40 waren, een vierde dan-ner is begonnen op zijn 34-ste. Onze ervaring is dat iedereen taekwondo kan leren (zo is ook de oefenstof opgezet). Dat leren gaat in de regel uiteraard wat sneller als je jonger bent. Maar ook als je al wat ouder bent is het niet moeilijk om in het normtempo de zwarte band halen. Om aan taekwondo te kunnen beginnen hoef je niet lenig of sterk te zijn. Dat wordt je vanzelf door het beoefen van de sport en je verbetert al doende ook vanzelf je conditie. Als je wat ouder bent zijn de vorderingen wat betreft lenigheid wellicht niet meetbaar van week tot week. Maar na een half jaar merk je wel degelijk dat je een stuk vooruit gegaan bent en dat de sport je goed doet.

Taekwondo is een sport die uitermate geschikt is voor ouderen: het houdt je actief, lenig en in conditie, is goed voor je ademhaling en voorkomt botontkalking. Omdat de stijl die wij beoefenen niet op sparren gericht is, kan je onze stijl tot op hoge leeftijd op hoog niveau beoefenen.

Als je wat ouder bent is het wel verstandig om voordat je aan taekwondo begint een medische check-up te nemen.

Kinderen kunnen zich bij ons inschrijven vanaf acht jaar.

Ook kinderen jonger dan acht jaar hebben veel plezier in taekwondo, maar we hebben gemerkt dat taekwondo voor hun te moeilijk is waardoor ze nauwelijks vorderingen maken. Dat is voor iedereen vervelend, voor het kind ("Sharon heeft wel al de groene slip"), voor de andere kinderen ("het is helemaal niet leuk om met Sander te trainen"), voor de leraar ("ik moet alles honderd keer uitleggen en voordoen") en voor de ouders ("is er iets mis met Frederik?").

Uiteraard is niet ieder kind hetzelfde en zijn sommige jongere kinderen handig genoeg. Het kan geen kwaad om samen met uw kind een keer naar de training te komen en met de leraar te praten. Wellicht dat uw kind als hij/zij bijna acht is wel al goed mee kan en in de groep past.

De leerstof tot zwarte band is verdeeld in tien delen. Over elk deel doe je examen, kubgraadexamens over ieder van de eerste negen delen en een dangraadexamen over het laatste deel. Een dangraad geeft het recht tot het dragen van een zwarte band. Je kunt twee keer per jaar een kubgraad - of een dangraadexamen afleggen. Dus hou je je aan het 'normtempo', dan heb je na vijf jaar de zwarte band.

Train je een keer per week intensief op de vereniging en regelmatig een minuut of tien thuis dan zul je geen moeite hebben om de eerste vijf kubgraden achter elkaar te halen. Voor de volgende graduaties zul je wat meer moeten trainen (twee maal per week intensief en wat vaker thuis) om het normtempo te handhaven.

Je kunt bij ieder kubgraadexamen een graduatie overslaan. Dus, heb je wat meer talent en train je wat harder dan kan je al na drie jaar de zwarte band hebben.

Na de eerste dan kan je ook nog examen doen voor volgende dangraden. Over de tweede dan doe je, na het het behalen van de eerste dan, twee jaar, daarna doe je over de derde dan drie jaar, over de vierde vier, etc..

In principe begin je weer vooraan, met de witte band. Maar onze ervaring is dat je alles snel oppikt en weer snel terug bent op je oude niveau. Bij de eerste gelegenheid doe je mee aan het kubgraadexamen en haal je je blauwe band weer terug of misschien haal je zelfs gelijk een graad hoger.

Op dinsdagavond hebben we een 'vrije training'. Deze trainingen zijn uitermate geschikt om naar je oude niveau te werken. Je kunt dan zeer gericht trainen in je eigen tempo. Je kunt begeleiding vragen als je er behoefte aan hebt: er lopen altijd een paar (drie) hoger gegradueerde (vierde dan) rond die je graag helpen.

Dangraden (zwarte banden) blijf je altijd behouden (net als middelbare school diploma's: ze blijven geldig ook al is de stof weggezakt).

Het is overigens wel verstandig om intensief te trainen om je oude niveau weer een beetje terug te krijgen: je zult je zelf niet happy voelen met de zwarte band om als je staat te klungelen als een witte bander. Op dinsdagavond hebben we een 'vrije training'. Deze trainingen zijn uitermate geschikt om naar je oude niveau te werken. Je kunt dan zeer gericht trainen in je eigen tempo. Je kunt begeleiding vragen als je er behoefte aan hebt: er lopen altijd een paar (drie) hoger gegradueerde (vierde dan) rond die je graag helpen.

Een aantal belangrijke principes zijn in vechtsporten als Taekwon-do, Karate, Kempo, Kung-fu, etc., hetzelfde. Je kunt hierbij denken aan de heupinzet bij handtechnieken, draaien van de vuist bij een stoot, etc.. Als je een andere vechtsport gedaan hebt beheerst je deze principes al en dat geeft je een voorsprong op andere beginners. Bovendien zijn je reflexen beter: je reageert sneller en effectiever. Waarschijnlijk heb je echter ook zaken geleerd die je moet afleren: standen die niet optimaal passen bij de snelle en hoge trappen in taekwondo, aanhaalbewegingen voor handtechnieken, die niet passen bij de flitsende en korte handtechnieken, etc.. Dat afleren kan een vervelende fase zijn. We zien gewoonlijk echter dat, na een wat moeizame start waarin een en ander afgeleerd moet worden, iemand met ervaring in een andere vechtsport bijzonder snel vorderingen maakt.

Bij Taekwondo leer je vechten, maar het was de intentie van de grondleggers dat je Taekwondo buiten de oefenzaal uitsluitend gebruikt voor zelfverdediging. Ze spreken daarom liever van zelfverdedigingssport. Daar zijn wij het van harte mee eens. Bij inschrijving in onze vereniging verklaar jij je ook hiermee accoord.

Is het Koreaans? De officiële lezing is dat het een combinatie is van het Japanse Karate, Shodokan Karate om precies te zien, en een oude Koreaanse vechtsport Taekyon. De sterke beentechnieken zouden uit het Taekyon komen.

Het lijkt er echter op dat Taekwondo ontwikkeld is alleen uit Shodokan Karate. Taekyon was geen vechtsport maar een boerenspel waarin welliswaar beentechnieken een prominente rol spelen. De Japanners verboden in de tijd dat ze Korea bezet hielden (1910-1945) iedere activiteit die op vechten leek en ook Taekyon. Rond 1950, toen Taekwondo ontwikkeld werd wist vrijwel niemand meer hoe Taekyon in zijn werk ging. Karate is Japans. Maar je snapt dat na de bezetting iets wat uit Japan kwam niet populair was. De mensen die aan de wieg stonden van Taekwon-do hebben daarom naarstig gezocht naar manieren om Taekwon-do Koreaans te maken. Zeggen dat het voornamelijk ontwikkeld was uit het oude Koreaanse Taekyon was er een van.

Hoe het ook zij, Taekwon-do en Shotokan Karate lijken meer op elkaar dan Shotokan Karate en andere Karate stijlen als Kyokushinkai (dat overigens ontwikkeld is door een koreaan!). In Taekwon-do werd bewust het accent meer op de beentechnieken gelegd (om er iets eigens, iets typisch Koreaans van te maken). Dit was een goude greep. Door de been technieken werd de sport niet alleen dynamischer en effectiever maar het noopte ook tot flexibelere standen. Hierdoor kon de heup vrijer bewegen en dat maakte op zijn beurt weer kortere, snellere, maar krachtige handtechnieken mogelijk. In tussen is Taekwon-do een heel eigen vechtstijl geworden. Je zou het Koreaans Karate kunnen noemen (maar daar maak je de Koreanen niet blij mee).

De Koreanen hebben niet alleen meer beentechnieken geïntroduceerd en de heup flexibeler gemaakt, maar ze hebben ook de traditionele rol van de meester doorbroken. Ze hebben vechttechnieken geanalyseerd met westerse theoriën (biomechanica, fysiologie), er een didactisch verantwoorde lesopbouw voor ontworpen, alles gedetailleerd op papier gezet, en uitgedragen over de wereld: je hoeft niet langer meer een `meester' op te zoeken in de hoop dat hij je ooit iets wilt leren.

Er komen zelden ernstige blessures voor. Het ergste wat gebeurt is een bloedlip of een gekneusde vinger. Als iemand die bij ons traint een ernstige blessure heeft is die vrijwel altijd elders opgelopen bij bijvoorbeeld een partijtje voetbal of volley. We doen er alles aan om blessures te voorkomen. De trainingen worden zorgvuldig opgebouwd. Iedere training begint met een uitgebreide warming-up (met rekken en strekken en conditie-verbeterende oefeningen). Technieken worden zorgvuldig getraind: je gaat niet eventjes ongeoefend aan de slag. Sparren is aan strenge regels gebonden en je draagt beschermers aan handen en voeten om de impact van je technieken te verzachten. Bovendien mag er niet hard geraakt worden; het raken moet gecontroleerd toucheren zijn.

Taekyon Houten is aangesloten bij de UTI (United Taekwondo International). Strikt genomen is de UTI geen bond, maar een stichting. De UTI vervult echter wel de functie van een bond: ze bewaken het nivo van de taekwondo beoefening. Dat doen ze door het afnemen van dangraadexamens en het organiseren van maandelijkse trainingen. Aan de trainingen kun je vanaf blauwe band deelnemen. En, voordat je aan een dangraadexamen mag deelnemen, moet je een aantal keren aan de trainingen deelgenomen hebben. Verder organiseert de UTI jaarlijks een trainingsweekend voor rode band en hoger en stimuleren ze de organisatie (door aangesloten verenigingen en scholen) van wedstrijden.

Ben je lid van Taekyon, dan ben je impliciet aangesloten bij de UTI. Omdat de UTI geen bond is, betaal je geen bondsgeld. Je krijgt vanaf een zekere graduatie een UTI paspoort. Hieruit blijkt je aansluiting bij de UTI. In je paspoort worden je taekwondo prestaties opgetekend. Bij dangraadexamens en UTI activiteiten moet je je UTI paspoort overleggen.

Karate en taekwondo lijken veel op elkaar. Bij taekwondo ligt het accent op beentechnieken (trappen en sprongen), bij karate zijn handtechnieken belangrijker. Door deze accent verschillen zijn de stijlen langzaam uit elkaar gegroeid. De standen in taekwondo zijn bijvoorbeeld meer gericht op snelle trappen, de handtechnieken zijn sneller geworden (even inflitsen, dan weer op beenlengte afstand).

Taekwondo is rond 1950 ontwikkeld uit een karate-stijl (Shodokan Karate). Daarbij is gebruik gemaakt van moderne westerse inzichten uit de sportfysiologie, biomechanica en didactiek. Alleen die technieken zijn gekozen die effectief zijn en die geen speciale atletische talenten vereisen. De opbouw van de leerstof voor taekwondo is logisch en didactisch verantwoord, iedere beweging kan gemotiveerd worden. Bij karate speelt traditie een grotere rol.

Daar is geen eenduidig antwoord op te geven. Het flauwe antwoord is "de sport waarin je het best getraind bent". Maar zelfs als je in alle vechtsporten goed getraind zou zijn is er geen eenduidig antwoord mogelijk. Het hangt af van je lichaamsbouw en van de afstand waarop je in een gevecht betrokken raakt. Taekwondo is het effectiefst op beenlengte afstand, terwijl worstelaars en judoka's het liefst lijf aan lijf vechten.

Via wedstrijden valt niet uit te maken welke vechtsport het effectiefst is. Wedstrijden zijn aan regels gebonden om de kans op ernstige blessures te verminderen, om de wedstrijden aantrekkelijker te maken voor publiek, om de stijl-eigen-technieken van een sport te promoten. Er zijn regels om de "angel" uit de techniek te halen: je mag geen vingersteek toepassen, je mag niet met je vuist op het strottenhoofd mikken, je draagt bokshandschoenen om de impact van een stoot af te zwakken. Hiermee verminder je de kans op blessures en duren wedstrijden waarschijnlijk langer dan vijf seconden. Maar het elimineert wel de effectiefste technieken waardoor wedstrijden een vertekend beeld geven van de effectiviteit van 'n vechtsport. Bij taekwondo mag je niet onder de gordel raken, krijg je drie punten voor een gesprongen trap naar het hoofd en een punt voor een stoot naar het hoofd.

Er zijn twee taekwondo stijlen die genoemd worden naar de wereldbonden die de corresponderende stijl beoefenen: de ITF stijl genoemd naar de International Taekwondo Federation en de WTF, de World Taekwondo Federation. Wij beoefenen de ITF stijl.

De WTF stijl is vrijwel geheel gericht op sparren. Bovendien worden in het WTF sparren vrijwel alleen traptechnieken gebruikt. De handtechnieken spelen een uiterst ondergeschikte rol. De andere stijl, de ITF stijl, `onze stijl', is technischer en promoot het hele taekwondo. Technieken die bij het sparren verboden zijn, worden net zo intensief getraind als typische sparringstechnieken. Onze stijl is hierdoor aantrekkelijker voor meer mensen, niet alleen voor mensen die willen sparren, maar ook voor mensen die taekwondo leuk vinden maar geen zin hebben om mee te doen aan wedstrijden. De bond waarbij zijn aangesloten, de UTI, gaat nog een stap verder in het promoten van alle aspecten van Taekwondo. Ze hebben ademhalings- en concentratieoefeningen ontwikkeld en ontspanningsoefeningen. Verder zijn er oefeningen voor wapens (korte en lange stok en mes).

Er zijn twee taekwondo-stijlen: de WTF en de ITF stijl (zie de vraag "welke stijl doen jullie?"). De WTF-stijl is vrijwel volledig gericht op wedstrijdsparren. Op de olympische spelen wordt deze stijl beoefend. Taekwondo op TV betreft daarom ook meestal wedstrijden in deze stijl. Onze stijl, de ITF-stijl, is niet gefocust op wedstrijdsparren. Andere onderdelen spelen een even belangrijke rol. Onze stijl is daarom niet alleen aantrekkelijk voor mensen die op wedstrijdniveau willen sparren, maar voor iedereen, voor alle leeftijden, voor mensen die lekker willen bewegen, als je iets van zelfverdediging wilt weten, ...

Nee, je hoeft niet mee te doen aan wedstrijden. Maar dat betekent niet dat je niets aan sparren hoeft te doen. Op ieder examen, zowel kub-graad als dan-graad, moet je sparren. Dat doe je met de partner waar je tijdens de les gewoonlijk mee traint. Bij het examen gaat het er echter niet om of je "punten" scoort, maar dat je laat zien dat je wat met je geleerde technieken kunt, dat je jezelf hebt leren te verdedigen ook tegen onverwachte aanvallen. Bij dit examensparren draag je ook niet het beschermingsmateriaal dat je voor wedstrijden moet hebben en dat hoeft ook niet: het adequaat reageren is bij het examen belangrijk, niet het scoren van punten.

Meedoen aan wedstrijden kan overigens wel interessant zijn, ook als je niet zo competitief bent ingesteld. Als je een dangraad hebt (zwarte band) is het waarschijnlijk dat clubleden voor advies bij jou komen of dat je bij het lesgeven betrokken bent. Het is dan natuurlijk nuttig als je alle aspecten van taekwondo uit eigen ervaring kent.

Nee. Sparren is een essentieel onderdeel van de oefenstof van taekwondo. Door te sparren scherp je je reflexen, leer je te kijken en leer je snel en adequaat te reageren op aanvallen. We sparren daarom regelmatig. Maar dat betekent niet dat je aan wedstrijden mee moet doen en zelfs niet dat je mee moet doen aan een wedstrijdtraining. Iedereen spart op de club op eigen niveau. Wil je aan wedstrijden meedoen, dan zoek je een partner op die dat ook wil en train je wat fanatieker. Heb je geen behoefte aan wedstrijdsparren, dan zoek je iemand op die daar ook niets voor voelt.

Er zijn overigens ook wedstrijden in tuls. Dan gaat het er om wie die tul het best (zonder fouten, strak, etc.) kan lopen. Verder zijn er wedstrijden in breektesten. Hierbij moet je zoveel mogelijk plankjes met een speciale techniek breken of zo hoog mogelijk een plankje breken met bijvoorbeeld een vliegende achterwaartse haaktrap.

De wedstrijden die de UTI (onze bond) organiseert zijn overigens altijd een combinatie van sparren, tuls en breektesten. Bij andere bonden staat op (open) wedstrijden het sparren gewoonlijk centraal.

Taekwondo kent geen competitie, wel worden er zeer frequent toernooien georganiseerd voor taekwondoka's.

Wij zijn aangesloten bij de UTI. De UTI is een stichting en organiseert zelf geen wedstrijden, maar scholen en verenigingen die bij de UTI aangesloten zijn doen dat wel. Aan deze wedstrijden kun je meedoen. Dat geeft je de mogelijkheid om een à twee keer per jaar aan een toernooi mee te doen. Andere bonden organiseren wel jaarlijks kampioenschappen. Gewoonlijk is er een in `gesloten' vorm en, op een ander dag, een in `open' vorm. Aan zo'n open kampioenschap kan iedereen meedoen. De gesloten toernooien zijn alleen toegankelijk voor leden van de organiserende bond. Verder zijn er verschillende scholen en verenigingen die jaarlijks open toernooien organiseren. Als je wilt kun je gemakkelijk iedere maand een toernooi vinden waar aan je mee kunt doen. Voor de echte wedstrijdliefhebbers is er bovendien de mogelijkheid om mee te doen aan wedstrijden in het buitenland, aan internationale wedstrijden georganiseerd onder auspici\"en van de UTI, maar ook aan bijvoorbeeld open Duitse kampioenschappen, etc.

Vaak zijn er aan het meedoen van een toernooi voorwaarden verbonden. Uiteraard moet je inschrijfgeld betalen. Maar vaak moet de vereniging waar je lid van bent ook een scheidsrechter leveren. En dat valt voor onze vereniging niet mee. Een scheidsrechter licentie moet, net als een EHBO diploma, `onderhouden' worden (jaarlijks minimaal een paar keer scheidsrechteren bij officiële toernooien). Helaas zijn de licenties van al onze kaderleden verlopen. Gelukkig valt er gewoonlijk wel een mauw aan te passen, en kan je mee met een bevriende vereniging die wel scheidsrechters heeft met geldige licenties.

Ja. Sparren is een essentieel onderdeel van de oefenstof van taekwondo. In tuls (schijngevechten tegen denkbeeldige tegenstanders) leer je technieken maken en te combineren met standen en stappen. Bij partneroefeningen spreek je af hoe je aanvalt, verdedigt en de tegenaanval uitvoert. Je leert hierbij technieken te timen en te plaatsten (op het goede moment op de goede plek te zijn met bijvoorbeeld een blok). Tuls en partneroefeningen zijn afgesproken. Je leert hierbij dus niet te reageren op onverwachtse aanvallen. Dat leer je bij het sparren. Door te sparren scherp je je reflexen, leer je te kijken en leer je snel en adequaat te reageren op aanvallen. We sparren daarom regelmatig.

Sparren op de club doe je overigens op eigen nivo. Wil je aan wedstrijden meedoen, dan zoek je een partner op die dat ook wil en train je wat fanatieker. Heb je geen behoefte aan wedstrijdsparren, dan zoek je iemand op die daar ook niets voor voelt.

Sparren is in onze stijl geen doel op zich. Een "echt" taekwondo gevecht is veel te gevaarlijk. Om blessures te voorkomen is sparren daarom aan strenge regel gebonden. Daardoor is sparren ook maar een beperkt onderdeel van taekwondo. Voor een volledige beheersing van taekwondo - en dat is wat we in onze stijl nastreven - zijn alle onderdelen, tuls, partneroefeningen, sparren, en ook ademhalings-, concentratie- en ontspanningsoefeningen belangrijker: ze vullen elkaar aan tot een geheel.

Taekyon Houten